Já, það held ég.
Og það sem ég held líka er að það fólk sem er hérna mestmegnis séu algjört fífl. Svo sem g, m , h, ,h n, v, h, s, k, g, s, h, og rest of u

Guð minn góður! Já, ástin er til og hún er fallegasta og yndislegasta tilfinning í heimi! (Allavega sé hún endurgoldin…) Ég er svo lánsöm að hafa kynnst þessari tilfinningu af ótrúlegum krafti, hef upplifað það sem ég hélt að væri aðeins hægt að lesa um í skáldsögum og horfa á í bíómyndum. Sem betur fer er ekki svo, og ég skil núna hvað átt er við með því að segja að það er betra að hafa elskað og misst en að hafa aldrei elskað. Það vill enginn missa af því að upplifa ástina, þó svo að hún geti á endanum framkallað mikla kvöl og sorg, þá er hún bara það yndisleg að hún er þess virði!!!

Alveg hrikalega mikið ástfangin! -girlie

Ég meina það end love ul all.

Krúsídúllurnar mína

einföld spurning um ástina er ekki til. jafnvel það að spyrja hvort að ástin sé til.
Ástin er svo flókin að það er ekki hægt að segja að þetta sé einfalt.

Ég trúi samt sem áður að ástin sé til. ég trúi því að einhverntímann þá muni ég finna einhvern sem ég mun elska það sem eftir er. en hvort okkur mun vera ætlað að vera saman það veit ég ekki. en ástin er eitt það fallegasta sem til er. jafnvel þótt að það sé sárt að elska, ef hún er ekki endurgoldin eða ef maður áttar sig ekki á því fyrr en það er of seint að maður elski einhvern.

that's all i can say about love
kv.
spotta

ég efast ekki um það, að ástin sé til allavega hef ég upplifað allt í kringum ástina, en hvað það varðar að einhver sé fúll út í mig þá biðst ég afsökunar á því að hafa sært þig, sorry en ég hélt í alvöru að þetta væri bara eikkað rugl í einhverjum sorry, og GLEÐILEGT ÁR til allra

honey

ástin er til……
ástin er til í þeirri mynd sem hver og einn býr til.
allir hafa sína hugmynd um ástina,hvað hún er, hvernig hún er, hvernig hún á að vera eða mun vera, hún birtist í ýmsum myndum og það er einstaklingsins að skilgreina hana sem best fyrir sig og vinna með hana.
ástin er orð yfir sterkar tilfinningar sem erfitt er að útskýra, “losti” er auðvelt að gera sér grein fyrir.

ástin er til……
ástin er til í þeirri mynd sem hver og einn býr til.
allir hafa sína hugmynd um ástina,hvað hún er, hvernig hún er, hvernig hún á að vera eða mun vera, hún birtist í ýmsum myndum og það er einstaklingsins að skilgreina hana sem best fyrir sig og vinna með hana.
ástin er orð yfir sterkar tilfinningar sem erfitt er að útskýra, “losti” er auðvelt að gera sér grein fyrir.

Já vina mín ástin er sko til. Ég varð einu sinni ástfanginn það illa að það mun alltaf sjást á fasi mínu og sálargangi. Fyrst um sinn hélt ég að aðeins um tímabundna geðveilu væri að ræða, líkt og þegar maður reiðist,grenjar, eða pirrast eitthvað. Neiii ég fór gjörsamlega yfir um ég lét sem að lífið væri ekki til og hefði ekki tilgang nema að ástin mín fylgdi mér ekki og ég henni í blíðu og stríðu. Ég þurfti enga sól, engan mat, enga pening ég þurfti ekkert nema þennan glóandi hnött sem stækkaði hjartað í mér um helming í hvert skipti sem hann birtist, þetta bros sem að minnti mig á það að ég myndi yfirleitt alls ekki neitt og þyrfti þar af leiðandi ekki lengur á heilanum að halda. Ég breyttist í lítinn sykurpúða sem gat allt án þess að hafa hugmynd um afhverju. Ef ég vildi vera fyndinn þá varð ég fyndinn, ef ég vildi vera sexí þá varð ég gjörsamlega ómótstæðilegur, enginn var jafn heppinn og ég. Það eina, hins vegar, sem ég gat ekki það var að vera einn, því þegar maður er ástfanginn þá er manni það gjörsamlega offviða að vera í burtu frá ástinni sinni því annars deyr hún eða breytist í einhverja aðra. Flest fullorðið fólk heldur því fram að ástin þróist og þroskist. Bullshit. Þeir sem halda því fram eru búnir að gleyma þessari tilfinningu eða blokkera hana sökum þess að líf þeirra verður að algerri endaleysu og í raun að stjórnlausri geðveiki ef þeir leyfa ástinni að blómstra alla leið. Þeir breyta henni og hólfa hana niður í gagnkvæma virðingu, traust og tillitsemi. Bullshit því þegar maður er stjórnlaus af ást þá er ekkert sem kemst að nema blómið, vökva blómið elska blómið og ekki fara frá því því annars kemur vindurinn kaldi og frjóvgar það og mengar með fræum sem koma ást ykkar ekki hundskorn við. Ástinn er algjör geðveiki og á að rústa lífi þínu með hamingju sinni þannig að þú þurfir aldrei lengur neitt nema þessa einu ást. En hitt er aftur annað að flestir treysta sér ekkert í svona lagað og hafa í raun mikið meiri trú á því að einstaklingurinn sé einn og því að hann fæðist einn og deyi einn, þeir forðast ástinni því þeim flökrar við því að missa tökin.

Ástin er til. En hún getur komið í svo mörgum myndum að það getur verið nánast ómögulegt að vita hvenær hún er sönn.
Flestir eyða góðum hluta ævi sinnar í leitina að ástinni, hvort sem þeir vilja viðurkenna það eða ekki.
Hvernig er hægt að vera viss um að það sé ást en ekki bara stundarlosti?
Tja hvað skal segja!? Ef þú ert ekki viss þá eru nokkuð góðar líkur á því að það sé frekar losti en ást.
Ástin er eitthvað sem grær í þér enginn annar en þú getur sagt af eða á.


diaphanous ;o)