Úff ég verð lamin og mér hent út en…

Nat King Cole, jólalögin þó aðallega I'm the happiest Christmas tree, sem varð örugglega til á sýrutrippi og er besta jólalag ever.

Garbage-garbage Enduruppgötvun (haltu k—-i Tannbursti)á snilldinni sem átti hug minn allan eftir 8a bekk (!)

Janis Joplin- Ultimate collection. Hingað þarf alltaf að snúa

Björk, alltsaman, Greatest Hits. Hvílík kona, svo fáir sem kunna að meta það til fulls.

Nick Cave-allt sem ég get komið höndum mínum yfir. Maðurinn var bara ólýsanlega magnaður (vantar orð) á þessum tónleikum (seinni)

Sign-Fyrir ofan himininn-svona þegar ég þarf að öskra. Þá aðallega Eichvað og Augun. Það eru litlu hlutirnir í lífinu sem telja.

Kent-Vapen och ammunition og Hagnesta Hill. Aðlögun að V&A, en óþarflega lítilar er þörf og svo afturhvarf til mesta meistarastykkis síðan Velvet underground og Nico, bananaplatan.

Hera-Not so sweet. Til samanburðar við Not your type, en mér finnst ég sjá hnignun sem ég set á reikning útsetninga og svo er alltaf gaman að Heru og nokkrum klúrum… I got scratches on my back, gonna be just a little bit louder next time.. rock on.

Sex drugs and rock'n'roll to all

(I'd like to buy the world a coke)

ég rugludallur? uss… nei.