Ég er alveg sammála essu þér í sambandi við etta helvítis kjaftæði… Etta er nú bara enn ein vitleysan sem eikkerrum fæðingarhálvita sem vantar peninga. Þetta er bara kjaftæði marr…

óásættanlegt.

Svaraðu þessu:
Hvað myndir þú gera ef þú værir tónlistarmaður, værir ný búinn að gefa út disk sem kostaði þig pening. Hann fer strax flakkandi um netið. Í hvert sinn sem diskurinn er keyptur þá græðirðu c.a. 700kall. Ok, í hvert skipti sem honum er downloadað af netinu ertu í rauninni að tapa 700 kalli!
Myndirðu ekki vera ósáttur og reyna að berjast gegn því að hann væri á netinu þar sem hver sem er gæti downloadað honum?

TAKK FYRIR MIG

Þetta er svo allfáránlegur andskoti að það hálfa væri nóg. Þeir hafa engan rétt á því að rukka vinnustaði um að hlusta á útvarp og hvernig er það þá með lítil vasaútvörp? Á að rukka fyrir það líka? Eða bara útvörp í bílum? Síðan eru þessar skækjur að reyna að setja þessa “vörn” á geisladiska sem er náttúrulega ekki að virka jack-shit. Ef þeir vilja hindra stuld á lögum þá geta þeir bara einfalslega asnast til þess að lækka verð á geisladiskum.

Ef þetta fólk getur ekki unnið venjulega vinnu, að þá sé ég ekki ástæðu fyrir því að ég sem venjulegur borgari þurfi að borga undir rassgatið á þeim í hvert skipti sem ég kaupi tóma cd. Ég hlusta almennt EKKI á nýja íslenska tónlist, og það sem ég hlusta á er á LP. Ef svo ólíklega vilji til að ég heyri eitthvað nýtt á íslenskum tónlistarmarkaði sem er áhugavert þá kaupi ég bara geisladiskinn. Svo niður með Nasistana….. ég meina “STEF”

Hjartanlega sammála ! ! !

mjög sammála, stef fær bara peninga engir tónlistarmenn

Stef er mafía útbrunninna og óvinsælla listamanna, sem enginn nennir að hlusta á eða lesa. Þarna eru menn eins og Maggi Kjartans (hvenær gaf hann út lag síðast?) Atli Heimir (Þessi maður lifir á tónlistinni með aðstoð STEFs) og fleiri furðufuglar.
Vinsælir flytjendur eins og runki nefnir fá varla krónu. Hver man ekki eftir Prumpulaginu hanns Dr. Gunna? Þetta lag var spilað allann liðlangann daginn út um allar trissur. Dr. Gunni fékk eftir mikinn grátur og gnístran tanna, eitthvað 20-30.000 kall! Hann segir frá þessu á heimasíðu sinni, en ég finn bara ekki pistilinn lengur. Ég held að útgefendur tónlistar verða bara að sætta sig við að með tilkomu nýrrar tækni þá hefur orðið gengisfall á hverju eintaki.
Þetta er svo sem ekkert í fyrsta sinn sem þetta gerist, haldið þið t.d. að skrautritarar hafi verið ánægðir þegar Gutenberg byrjaði að prenta bækur? Ég er hræddur um ekki, en í staðinn þá gat venjulegt fólk allt í einu farið að kaupa bækur, og ekki síður, skrifa þær. Nú er svipað í gangi, hver sem er getur farið að gefa út tónlist, útgefendur og rétthafar þurfa aðeins að endurskoða verðlagningu.
Síðan er rangt að listamenn fái eitthvern 700 kall af hverjum geisladisk. Mig minnir að 100 krónur séu nær lagi, þetta kom fram þegar STEF-skatturinn var settur á geisladiska fyrir 2 árum.
Ég sæki tónlist svona hóflega, enga íslenska tónlist, enda er það lítið sem er þess virði að taka pláss í minni tölvu, en ég hlusta þó nokkuð á acid-jass og trip-hop, nokkuð sem ekki er mikið úrval hér á landi. Auk þess versla ég ekki við $kífuna.
J.

já niður með stef og þeirra hugsjóni

Þetta er einmitt efni sem ætti að tala um í eitthverjum svona spjallþætti á Stöð 2 eða álíka. Því alltaf er gaman að sjá þessa gaura svara fyrir sig (eru svo góðir í því, og örugglega eina sem þeir kunna :) - Ég er alveg sammála að það megi verðlauna íslenskum tónlistarmönnum og það eigi að reyna að koma í veg fyrir stuld á geisladiskum en eins og flestir hafa sagt hér frá og hef ég einnig heyrt mikið um að tónlistarmenn og aðrir listamenn fái ekki mikið úr svona sjóðum eins og STEF. Einnig er ég mjög sammála að það er ekkert fáránlegra en að fara að rukka fyrirtæki og slíkt um STEFgjöld, að mínu mati ættu öll fyrirtæki og leigubílstjórar að taka sig saman og stilla græjur sínar í botn í svona 10 mín og helst þannig að Reykjavík yði :) (þótt það sé erfitt verk væri það ekkert mál ef allir tækju sig saman, en hversu oft gerist það á Íslandi ? samanborið við mótmæli þegar STEFgjöld komu á tóma geilsadiska, CD-R). Allavega finnst mér STEF vera að ganga aðeins og langt með þetta rugl. Einnig til að tónlistarmenn fái meiri pening í sinn hlut er einmitt að fara selja eitt og eitt lag á netinu. Koma sér upp góðri vefsíðu og síðan gæti eitthver, vonandi ekki peningaóður andskoti eins og $kífumenn, komið upp góðri síðu sem linkar á tónlistarmennina eða er með góða vefbúð fyrir alla án þess að taka mikinn pening fyrir (ég bíð mig fram tónlistarmenn ef þið hafið áhuga til að hosta slíka síðu :) - Ég versla ekki í $kífunni og mun aldrei gera, þ.e. að ég versla eiginlega aldrei diska nema þá sem ég virkilega fíla/langar í og panta þá frekar að utan en að fara í $kífuna.

Einnig langaði mig að spyrja hér, veit eitthver hvort að fyrirtæki sem notar CD-R diska sem gagnageymslu geti fengið STEFgjöld endurgreidd ? Það er hægt í Danmörku þar sem svona skattur er líka.

P.S. Þeim sem langar í Bubba diska þá dreifi ég þeim frítt (en engu öðru :)

Vissuð þið að þessir Stef-gaurar stela með aðstoð ríkisins af manni pening í hvert sinni sem maður kaupir óáskrifaðan geisladisk? Alveg sama þó maður noti hann fyrir digital-myndirnar sínar, afrit af gögnunum sínum eða bara fyrir frisbee. Maður er alltaf rændur af stef og það er SKYLDA SÉRHVERS MANNS að berjast á móti með ÓTAKMARKAÐRI AFRITUN TÓNLISTAR. Við erum hvort eð er löngu búin að borga!

Great, ég er farinn að sjá fyrir mér vinnustaði með engri músík… rútur með engri músík… flugvélar með engri músík… rakastofur með engri músík… á ég að telja áfram?

Hver fer að borga fyrir þetta?
Í einu svarinu er tekið úr gjaldskránni… ég meina come on!
Æi ég nenni ekki að væla yfir þessu. Flestir sem ég veit um sem DL af kaaza og DC og fleirum forritum, kaupa oft diskana sem þeim þykja góðir.
Skárra en að eyða 2500 kalli eða hvað þeir kosta í dag og síðan eru 2 lög á disknum góð! That sucks my friends. Stefgjöld jújú allt í fínu, en á fyrirtæki?
Er ekki í lagi??!??

ViceRoy

STEF sér um að réttindum tónlistarmanna sé fylgt að þeri græði eitthvað þegar tónlist þeirra er notuð hvort sem það er í útvarpi eða á rakarastofu. Ef STEF væri ekki til staðar (og önnur sambærileg copyright félög í útlöndum) væru tónlistarmenn að spila/semja sína tónlist fyrir ekki neitt. það er svona eins og að vinna við að moka skurð og fá svo ekkert fyrir það nema ánægjuna við að moka skurðinn. Það er frekar heimskulegt.
Áfram STEF
PS. ég nota þó Peer2peer tæknina og næ í tónlist á netinu en ef ég ákveð að eiga hana kaupi ég mér diskinn.

Hey Rúnki

Ég væri til í að sjá þig leggja þetta helvíti niður eftir að þú eyddir yfir milljón í upptökur og framleiðslu á plötu sem er svo komin frítt á netið daginn sem hún kemur á markað og enginn kaupir hana?
Það er rétt að Írafár og aðrar ballvænar hljómsveitir selji vel yfir jólavertíðina til allra krakkanna sem hafa ekki hugmynd um hvað DC++, Napster og Kazaa þýðir en það er jaðarinn sem fær sparkið í rassinn. Botnleðja, Ensími, Maus, Mínus og allar þessar kanthljómsveitir sem selja brot af sölukökunni því það eru svo margir sem sætta sig við að eiga músíkina á brendum disk og eyða svo peningunum í fyllerí eða e-ð annað. Varðandi gróusögur þá tel ég þær fráleitar þar sem mannafli Stefs er talinn á fingrum annarar handar. Ég sé ekki Þuríði Baxter fyrir mér í spæjara stellingum.
Ekki það að ég sé fullkomlega sáttur við STEF sem meðlimur (ert þú meðlimur?) en samt fer það hrikalega í taugarnar á mér þegar þessi umræða hjakkar í sama farinu alla tíð. Hvernig væri að kynna sér hlutverk og markmið STEF áður en ráðist er í vitgrannar greinar byggðar á gróusögum.
Netið og tæknin í dag gefa fólki kleyft að nálgast alla afþreyingu á góðum kjörum og í viðunandi gæðum og er það gott fyrir þann sem vill kynna sér vöruna áður en farið er út í verslun og nælt sér í eintak en að fylla harða diskinn af íslenskri músík, brenna hana á disk og jafnel ganga svo langt að selja hana á svörtum markaði sem hefur nú tíðkast undanfarið það finnst mér ekki góð þróun.
Varðandi dreifingu á STEF gjöldum milli tónlistarmanna er þó gott innlegg í greinina þína þar sem tónlistarmenn eru ekki á eitt sáttir hvernig hún er framkvæmd og gott væri að fá skýr svör við þeirri spurningu.
STEF er seinasta vígi tónlistarmannsins enda bers STEF fyrir hagsmunum þeirra. Ég hvet alla til að kynna sér STEF á heimasíðu þeirra eða einfaldlega kíkja í heimsókn á Laufásveginn í kaffi og spjall.
Við skulum svo rétt vona að jaðarhljómsveitirnar fari ekki endanlega á hausinn vegna dómgreindarleysis tónlistarunnandans sem velur ódýrari leiðina í að hlusta á uppáhald bandið sitt.

Kveðja
Paunkholm

Að hugsa sér að íslensk fyrirtæki, tölvufyrirtæki sérstaklega, eru að borga stef pening fyrir hvern disk sem þau brenna. Þá er maður að tala um diska í þúsunda tali, á hvert fyrirtæki.

Það fáránlegasta í þessu er að þessar smásálir eru að reyna að rukka rakarastofur og vídeóleigur fyrir það sem í rauninni er ekkert annað en endurvarp. Að sjálfsögðu er þetta tvísköttun, af því að útsendingaraðilinn er þegar búinn að borga fyrir að fá að senda þetta út til allra sem vilja heyra. Bísæds, þá er ég búinn að borga afnotagjald af útvarpinu mínu, þannig að ef ég á vasaútvarp sem ég gæti alveg eins tekið með mér á rakarastofuna, þá kemur það í sama stað niður. Betra að skilja útvarpið eftir heima ef það er útvarp á vídjóleigunni eða í vinnunni hvort eð er.

Endurvarp segi ég af því að útvarpsstöðvarnar senda út efnið sem hátíðni rafsegulbylgur, og það eina sem útvarpstækið á rakarastofunni í rauninni gerir er að breyta þeim yfir í hljóðbylgjur. Þannig að tónlistin er í rauninni til staðar hvar sem er á útsendingarsvæðinu, þó hún sé ekki alltaf heyranleg.

Ókei, er þá málið að maður þarf að borga ef maður dirfist að breyta útsendu merki yfir í hljóðbylgjur? Hvað með þá ef maður kemst yfir nótur og texta (það er líka eins konar merki) og ef maður stendur úti á torgi að glamra og gaula Sólarsamba, þarf maður þá að borga stef gjöld? Kannski bara ef einhver heyrir til manns? Hvað ef enginn er að hlusta, eða ef maður spilar aðeins fyrir heyrnarskerta?

Eini munurinn á útvarpi og notkun P2P forrita er að notandinn getur hlustað hvar og hvenær sem hann vill (high-fecundity), og oft með miklu hærri gæðum (high-fidelity). Plús það að sá sem hefur sótt lagið einu sinni, getur haft það undir höndum eins lengi og hann vill (high-longevity). Það sem framtíðin ber í skauti sér er að þessi þrjú hugtök koma til með að nálgast óendanleika svo að um leið og tónlistarmaðurinn er búinn að taka upp geta allir hlustað á verkið hvar sem er og hvenær sem er, alltaf og að eilífu. Það er engin leið til að komast hjá því, Maggi minn.

Það er ekki heil brú í þessu höfundarréttareftirliti þessa dagana. Þetta kannski virkaði hérna í gamla daga þegar mesta ógn við íslenskan tónlistariðnað voru steríógræjur með tvöföldu segulbandstæki. Það fór ekki svo mikið fyrir brjóstið á Magnúsi af því að menn gátu ekki kóperað eins oft (low-fecundity) eða með eins góðum gæðum (low-fidelity) og menn geta nú með stafrænni tækni yfir netið.

Það er kominn tími til að pakka saman gömlum gildum. Tónlistarmenn verða að feisa að þeir munu fá greiðslu fyrir spilun í minnkandi mæli og verða að vinna fyrir sér með öðrum leiðum (brosa breitt í Pepsi auglýsingum og svoleiðis, eða koma fyrir orðunum “Nóa Kropp” eða “Metró Gardínustangir” í grípandi texta).

Þess má geta að ég var eitt sinn í hljómsveit sem átti lag í spilun heilt sumar uppá hvern einasta dag á einni útvarpsstöðinni í Reykjavík. STEF í gjafmildi sinni sendi mér ávísun upp á 2200 krónur jólin þar á eftir. Vúppdídú.

fla› er ótrúlegt a› flessir fasistar komist upp me› fletta! ég skil ekki hvernig fleir geta ákve›i› hverjir spila tónlist og hverjir ekki. Og hvert fara flessir peningar?? fleir marg rukka fólk og hljóta a› hala inn mörgum miljónum. fla› er ósanngjart a› fleir rukki fyrir tóma geisladiska flví a› fleir eiga EKKERT í fleim. fleir eru hvorki a› framlei›a flá, né selja og fleir geta veri› nota›ir í svo margt anna› en a› stela íslenskri tónlist eftir flá tónlistar menn sem fá eitthva› frá STEF. t.d. er hæsgt a› setja myndir úr digital-vélum á disk. ég persónulega nota geisladiska fyrir öll gögn í tölvunni. (gamla diskettan er úrelt og ég hef ekki flannig drif í minni tölvu). Mér finnst einnig græjurnar í stofunni minni vera úreltar og ég hef sett alla geisladiskana mína í tölvuna mína flví mér finnst svo flægilegt a› smella á playlista me› fleirri tónlist sem ég vil hlusta a hverju sinni í sta› fless a› skipta og skipta um disk í græjunum. Fyrir jól ætla›i ég a› kaupa mér diskinn me› Írarfár en sá flá a› hann sé me› vörn og flá gæti ég au›vita› ekki nota› hann flví ég á ekki hef›bundinn geislaspilara, bara tölvuna mína. Svo a› flarna var STEF og Írarfár a› tapa mínum vi›skiptum. Ég veit hva› STEF rukkar útvarpsstö›var um miki› og nú sé ég a› fleir láta fla› ekki duga heldur rukka líka flá sem vilja hlusta á tónlist og a›ra sem eiga hluti sem möguleiki væri á a› nota til fless a› stela tónlist (t.d. tölvu) og ég vil fá a› sjá bókhaldi› fleirra. ég held a› vi› höfum rétt á flví. Aldrei datt mér í hug a› fla› væri svona d‡rt a› spila og hlusta á tónlist. Ég haf›i alltaf liti› á TÓN-LIST sem yndislega og fallega list sem ger›i lífi› svo æ›islegt en ekki sem eitthva› sem mafían á og selur d‡rum dómum og ef flú borgar ekki fyrir a› njóta hennar flá fengiru a› kenna á flví.

runki hefur alltaf rett fyrir se

Heyr, heyr
ps.maður kaupir frekar diska ef maður downloadar þeim því þá heyrir maður hvort hann er góður annars sleppir maður því kannski bara.

Nauðsynleg umræða í gangi… mjög svo. En það er eitt sem ég tók eftir þegar ég las í gegnum allar þessar mismálefnalegu ritsmíðar, er það að menn virðast ekki hafa hugmynd um hvert þessir peningar eru að fara, né hvernig þeir skiptast á milli tónlistarmannanna.

Mér var eitt sinn sagt að STEF drægi tónlistarmenn í 3 dilka og að þessir 3 hópar fengju úthlutað úr hinum gríðarlega feita STEF gullpotti eftir því hver þeirra væri mikilvægastur. Þessir þrír hópar voru, ef ég man það rétt: Klassík, Dægurlög og Annað (nöfn flokkana skipta ekki öllu máli, heldur hugmyndin á bakvið skiptinguna í 3 hópa).

OK, hér erum við með þrjá hópa sem að eru hver að spila sína tónlistartegund og fá greitt miðað við það. Hvernig haldið þið svo að skiptingin úr pottinum falli?

Mest fá Klassík, þar á eftir Dægurlög og svo Annað (þetta útskýrir kannski flokkinn “Önnur tónlist” á Íslensku tónlistarverðlaununum…. common Hvað er það????). Mér var einnig sagt að Klassíkin fær margfalt meira úr þessum sjóði en Dægurlög og Annað. OK.

En spáið aðeins í þessu frá þessu sjónarhorni!!!
Við erum að greiða stærstu COVER hljómsveit landsins, þ.e. Sinfóníuhljómsveit Íslands, meira en þeim sem semja góðu tónlistina sem hljómar í útvarpinu. Mig langar að taka það fram að ég hef ekkert á móti Sinfóníuhljómsveit Íslands, það er nauðsynlegt fyrir okkur sem menningarþjóð að eiga þetta batterý, en þetta er yfirgengilegt.

Niðurstaðan er sem sagt sú, að minnihlutinn (“Klassík”) fær meirihlutann (ATH. hvað eigum við mörg klassísk tónskáld og hvað selja þeir mikið af tónlist???) og meirihlutinn (“Dægurlög”) fær minnihlutann (sbr. hljómsveitir, einstakir popp- og rokktónlistarmenn og þeirra plötusala).

Það sem ég er EKKI að segja er að klassískir tónlistarmenn eigi ekki skilið að fá aurinn sinn.

Það sem ég ER hins vegar að segja er að þeir eiga BARA að fá aurinn SINN. Ekki HINNA.

bestu kveðjur,
goddog

Til að alls réttlætis sé gætt þarf að leggja gjöld á eftirtalin efni og hluti til að bæta fyrir hugsanlegan skaða sem einhver gæti orðið fyrir.

Þeir sem hugsanlega gætu orðið fyrir tjóni vegna eftirtalinna hluta eru hvattir til að fá ríkið í lið með sér til að innheimta skaðabótaskatt.

Pappír og ljósritunarvélar. Hægt að taka afrit af bókum. Fyrir rithöfunda og bóksala t.d.

Sement, sand og gips. Hægt að gera eftirlíkingu af styttum. Fyrir myndlistamenn t.d.

Bíla. Hægt að leggja við stöðumæla án þess að borga og komast upp með ýmis
umferðarlagabrot. Fyrir Bílastæðasjóð og vegfarendur t.d.

Flugvélar og skip. Hægt að að smygla varningi inn til landsins. Fyrir ríkið og verslunina t.d.

Símalínur og loftnet. Hægt að senda hugbúnað einhvers á rafrænu formi út um allt. Fyrir hugverkaeigendur.

Eldunartæki. Hægt að eima landa. Fyrir vínsala og Átvr. t.d.

Myndavélar. Hægt að nota til iðnaðarnjósna. Fyrir uppfinningamenn t.d.

Netverslun. Hægt að kaupa vörur erlendis ódýrara en heima á kostnað íslenskrar verslunar, t.d. tónlist á diskum. Fyrir Skífuna og allar aðrar verslanir.

Reiknivélar. Hægt að reikna út skattsvik. Fyrir launþega t.d.

Samkomusali. Hægt að halda tónleika án þess að telja allan ágóða til skatts. Fyrir alla aðra en tónlistarmenn t.d.

Raflagnaefni og verkfæri. Hægt að tengja framhjá rafmagnssölumælum. Fyrir raforkuveitur t.d.

Rörafittings og verkfæri. Hægt að tengja framhjá heitavatnssölumælum. Fyrir hitaveitur t.d.

Sjónauka. Hægt að horfa á kappleiki utan við áhorfendapalla. Fyrir íþróttafélög t.d.

Kúbein, nælonsokka og lambhúshettur. Hægt að brjótast inn og stela. Fyrir tryggingafélög t.d.

Veiðivörur. Hægt að veiða í ám og vötnum án veiðileifis. Fyrir landeigendur t.d.

Flutningatæki svo sem lyftarar, pallbílar og dráttartæki. Hægt að flytja fisk framhjá vigt. Fyrir
kvótaeigendur t.d.

Úlpur. Hægt að nota þær til að hnupla úr búðum. Fyrir verslunareigendur.

Penna. Hægt að skrifa falsaðar ávísanir. Fyrir reikningseigendur t.d.

Skráargöt. Hægt að sjá eitthvað sem ekki má sjá. Fyrir þá sem eru hinum megin t.d.

Setja ætti alla Íslendinga í fangelsi í tvo daga á ári. Sumir fremja glæpi án þess að upp komist. Fyrir þolendur t.d.

Ef eitthvert tæki eða tól sem hægt er að nota við þjófnað af einhverju tagi vantar á listann vinsamlega bætið því á hann. Verum öll samtaka um að bæta fyrir þann skaða sem hinir ýmsu aðilar gætu orðið fyrir með hugsanlegum þjófnaði einhverra sem kaupa eitthvað sem hægt er að misnota.

Já, STEF er glæpamafía sem ætti fyrir löngu að hafa verið lokuð inni.

Spurningin sem við þurfum að velta fyrir okkur er: Hve mikið fékk Björn Borg og flokkurinn fyrir að skattleggja geisladiskana?

Hvernig væri að safna nú saman spurningum varðandi þetta mál og senda t.d stöð 2 eða Kastljósinu og reyna að fá einhver svör.

Margar mismunandi spurningar eru í gangi eins og:
Hvað fær hljómsveit mikinn pening í sinn vasa fyrir hvern disk, þegar það er búið að draga allan kosnað frá.

Ef ég væri í hljómsveit mundi ég vera með prómó af lögum sem allir gætu downloadað.
Og ef fólk mundi fíla það þá gæti það keypt beint af mér brendann disk eða eitthvað flottara ef ég ætti einhvern pening sjálfur fyrir.

Það á að sleppa öllum milliliðum og láta þá hafa peninginn sem eru í rauninni að skapa hann :)

Það er ekki margir íslenskir tónlistamenn sem hafa tónlistina að sínu eina starfi. Ég þekki nokkra sem eru að vinna til dæmis á varahlutaverkstæði, byggingavöruverslun, í bókhaldi og fleira. Þetta klink sem þeir fá frá STEF í desember er ekki mikið, og oft ekkert í samanburði við það hvað lagið eða lögin þeirra fá mikla spilun, það er jú þannig að þegar hlutur hvers og eins tónlistarmanns er reiknaður eru teknar stikkprufur ca 3 tímar á dag í útvarpi í nokkra daga og þannig séð hvort td Geir Ólafs hafi nokkuð verið spilaður. Íslendingar eru að fá stefgjöld frá hinum og þessum löndum og eru því skildugir til að borga prósentu héðan til vitleisinga á borð við Marlin Manson, STEF er hluti eða réttara sagt útibú alheimssamtaka varðandi gjaldtöku á leikinni tónlist á opinberum stöðum og eru því ekki að fara að hætta. á endanum verða allir ánægðir, Við, STEF, Íslenskir og erlendir tónlistarmenn.Við getum ekki ætlast til að fá allt frítt og svo sjáum við hvað gerist ef “Tónlistamenn” fá ekki STEFgjöldin sín ! Þeir fá Tvö ár Óskilorðsbundið.
Takk Fyrir

Kári J

ÉG er innheimtustjóri STEFs og var að sjá frétt í Fréttablaðinu um þessi skrif sem orðið hafa vegna þessarar greinar þinnar. Hún hefur greinilega orðið að miklu hafi greina, þar sem menn láta í ljós skoðanir sínar án þess að vita um málið. Í þinni grein kemur fram vanþekking þín á innheimtu STEFgjalda og vil ég leiðrétta þig og ég ætla að hafa greinina í lengra lagi og koma að ýmsum upplýsingum um STEF, SFH og IHM, enda veitir ekki af í þessu rangfærsluflóði, sem orðið hefur. Kanski einhverjir fá aðra innsýn í málið.

Hvað er STEF?
STEF gætir réttar rétthafa að tónlist. Það hefur aflað sér umboð innlendra sem erlendra rétthafa og því ber að gæta réttar þeirra í hvívetna, en Ísland hefur skuldbundið sig til að vernda rétt erlendra höfunda hér á landi með aðild að alþjóðasáttmálum um höfundarétt og aðilidarríki þeirra samninga skuldbundið sig til að vernda verk íslenskra höfunda í sínu landi. Á grundvelli þessara umboða hefur STEF fengið löggildingu til að gæta réttar höfunda og veita fyrir þeirra hönd heimild til opinbers tónflutnings verka. Löggilding leiðir til þess, að STEF gætir bæði hagsmuna þeirra sem hafa gefið umboð og líka hinna, sem ekki hafa gefið umboð.

Hvað er SFH?
SFH er Samband flytjenda og hljómplötuframleiðenda og gætir réttar sinna aðila. Með sama hætti hefur það samband aflað sér umboða innlendra sem erlendra rétthafa og því ber að gæta réttar sinna manna og Ísland hefur með sama hætti skuldbundið sig til að vernda rétt erlendra aðila hér á landi og íslenskir hljómplötuframleiðendur og flytjendur eru verndaðir í aðildarríkjunum. SFH hefur fengið löggildingu til að gæta réttar allra flytjenda og hljómplötuframleiðenda. Félög sem STEF og SFH eru til á öðrum sviðum, s.s. Rithöfundasambandið, Myndstef, Fjölís o.fl.

Réttur höfunda.
Höfundur verks á verk sitt sjálfur og hann einn ræður því hvort það er gefið út á geisladiskum eða með öðrum hætti og hann ræður því hvort það er spilað opinberlega í útvarpi, hárgreiðslustofum, veitingastöðum eða annars staðar, þar sem almenningur getur heyrt það. Þetta verk er hugverk og er alveg sams konar eign og t.d. húsið, sem höfundurinn hefur hugsanlega smíðað sér. Höfundurinn ræður hvort hann leyfir einhverjum að koma inn i húsið, hann getur heimilað not þess t.d. með því að leigja það eða með öðrum hætti. Er eðlilegt að höfundur eigi verk sín og ráði þeim? Ég hélt að allir mundu svara því játandi, en eftir lestur margra af greinunum, sem hér hafa birst, er ég ekki eins viss.

Tónlist er eftirsóknarverð.
Tónlist er eftirsóknarverð af ýmsum orsökum og margir vilja nota hana, sumir vilja nota hana til að selja aðgang að henni og græða þannig sjálfir eða hafa af henni lífsviðurværi með einhverjum hætti, s.s. þeir sem reka útvarpsstöðvar, veitingahús og skemmtistaði. Aðrir vilja nota hana til að gera sinn stað þægilegri svo sem er gert á vinnustöðum, enn aðrir vilja gera vel við viðskiptavini sína eða selja meira af vörum sínum út á tónlistina eða nota tónlistina til að gefa viðskiptavinum sínum til kynna að þeir selji vöru, sem hæfi þessari tónlist og svo framvegis. Einstaka aðilar nota tónlistina til að ergja nágranna sína eins og fréttist af í einni verslunarmiðstöð, þar sem einn verslunarmaður lék tónlist hátt til að pirra aðra verslunarmenn. Sumir segjast “bara” leika tónlist til fyrir sig sjálfa en þeir eru þá janframt “bara” að leika hana fyrir almenniing og það er gjaldskylt.

Af hverju STEF og SFH?
Ef einhver vill nota verk höfundar t.d. leika hana opinberlega, þá þarf hann að fá heimild frá höfundinum. Hann þarf að fá heimild frá höfundi lagsins, höfundi textans, útsetjara verksins, ef hann er annar og allra höfundanna, ef þeir eru margir að verkinu. Þannig þarf hann að afla heimildar til notkunar allra þeirra verka, sem hann vill spila. Og hann þarf að semja við hvern og einn þeirra um þóknun. Hann þarf líka að semja við hljómplötuframleiðandann, ef hann ætlar að nota hljómplötuna og líka við flytjendur tónlistarinnar. Þetta er auðvitað ekki vinnandi vegur. Þess vegna eru til þessi samtök, STEF og SFH. Þessi samtök er til hagsbóta fyrir alla aðila, höfunda og notendur. Hver sá sem vill fá heimild til að nota tónlist honum nægir að afla heimildar hjá STEF og SFH og málið er þá leist. Hann veit líka hvað hann þarf að borga fyrir afnotin, gjaldskráin segir hver taxtinn er. Eru slík samtök óþurftafélög? Auðvitað ekki, þau eru algjör blessun fyrir þá sem vilja fá heimild til að leika tónlist eða nota hana með einhverjum hætti. Einn samningur, einn reikningur til að greiða. Þannig nú strax er komið svar við spurningunni hvort leggja eigi þetta helvíti niður, svarið er nei.

Af hverju greiða verslanir, hárgreiðslustofur og aðrir leyfisgjöld?
Það er grundvallaregla við innheimtu STEFgjalda að menn sitji jafnir. Ef verið er að innheimtagjald af einum aðila þá verður að krefja alla þá, sem gera það sama. Ef stórverslun er krafin um leyfisgjald fyrir opinberan flutning tónlistar þá verður líka að krefja smáverslun sem leikur tónlist og líka hárgreiðslustofu, því enginn eðlismunur er á þessum notendum. Allir eru þeir með því að leika tónlist að breyta sínum stað, nota eignir höfunda sér til hagsbóta, hafa ofan af viðskiptavinum sínum eða róa þá niður eða skemmta þeim. Það er sjálfsagt og eðlilegt að höfundar njóti verka sinna og að þeim sé greitt fyrir þessi afnot. Ef verslunareigandinn tæki sig til og nýtti bifreið höfundarins til að flytja viðskiptavininn að og frá versluninni þá segði varla nokkur neitt ef höfundurinn krefði hann um greiðslu, en sú athöfn er alveg sú sama og nota verk höfundar til að auðvelda viðskiptavininum lífið.

SFHgjöld.
Allir þeir aðilar sem greiða leyfisgjöld til STEFs og leika tónlistina af hljóðritum (geisladiskum, segulböndum o.s.frv.) beint eða óbeint, t.d. úr útvarpi, greiða auk STEFgjalds leyfisgjald til SFH. Þóknun þeirra er 60% álag á STEFgjald og það er STEF sem innheimtir þessi leyfisgjöld fyrir SFH. Það eru því ekki bara sjálfir höfundarnir sem eru að fá greiðslur fyrir opinberan tónflutning í verslun heldur líka flytjendurnir og hljómplötuframleiðendurnir. Flytjendur og hljómplötuframleiðendur eiga sitt framlag og það er eðlilegt og sjálfsagt að þeir fái greitt fyrir notkun á sínum eignum. Þannig greiðir verslun eða hárgreiðslustofa, sem er innan við 50 fermetra að stærð kr. 5.443 á ári til STEFs og kr. 3.266 á ári til SFH. Gjald pr. dag er rúmlega 23 krónur á dag, sem held ég samsvari því að hver viðskiptavinur á hárgreiðslustofu fái gefins eitt tissjú til að snýta sér í. Það eru nú öll ósköpin.

Geisladiskar.
Á svo til öllum geisladiskum er áritun þess efnis, að ekki megi leika þá opinberlega. Það er tilkomið vegna þess að þegar maður kaupir geisladisk, þá kaupir maður ekki um leið rétt til að spila hann opinberlega. Opinber flutningur er sérréttur og verður að greiða fyrir hann sérstaklega.

Útvarpsflutningur.
Þegar útvarps- eða sjónvarpsstöð fær heimild til að nota tónlist í sinni dagskrá þá greiðir hún leyfisgjöld til höfunda og það er tekið fram í samningi við stöðina og gjald hennar við það miðað, að viðtakendur efnisins megi ekki nota efnið í atvinnuskyni eða dreifa því áfram til sinna viðskiptavina, s.s. dreifa því í verslun eða á veitingastað. Ef það væri heimilt þá væri leikur einn að stofna útvarpsstöð og senda bara út efni annarrar útvarpsstöðvar, selja auglýsingar í dagskrána og þéna flott. Útvarps- og sjónvarpsstöðvar hafa engan áhuga á því að kaupa þennan endurdreifingarrétt, þær eiga nóg með sitt. Þeir sem bara taka við efninu og nýta það ekki áfram vilja heldur ekki greiða fyrir aðra. Sú regla er sanngjörn að hver notandi greiðir fyrir sína notkun, útvarpsstöðin fyrir sig, verslunin fyrir sig, veitingastaðurinn fyrir sig og svo framvegis. Ég sjálfur t.d. er ekki tilbúinn að greiða hærra gjald til útvarpsins til að verslun á Hvammstanga geti leikið tónlist opinberlega fyrir sína viðskiptavini. Ef sú verslun vill leika tónlist, þá getur hún bara greitt fyrir það sjálf.

Hvað verður um STEFgjöldin.
Þau leyfisgjöld, sem STEF innheimtir, skiptast milli höfunda eftir ákveðnum úthlutunarreglum. Drjúgur partur greiðist erlendum höfundum, enda er erlend tónlist mikið leikin hér á landi. Greiðsla til erlendra höfunda er sent til sænska STEFsins, sem sér um að koma henni til rétthafa. Því sem eftir er er skipt milli höfunda laga og texta að meginstefnu til eftir flutningi í útvarps- og sjónvarpsstöðvunum, en þær skila inn til STEFs upplýsingum um hvaða lög eru leikin. Þar sem tíma tekur að vinna úr þessum upplýsingum þá er höfundum greitt eftirá, þannig er greitt á næsta ári til höfunda fyrir opinberan flutning á þessu ári. Þar fyrir utan er greitt til höfunda til að jafna hlut þeirra, sem mikið eru fluttir á stöðum, þar sem ekki fer fram skráning á tónflutningi, t.d. á almennum dansleikjum. Þá er greitt rétthöfum greitt sér vegna kvikmynda og tónleika og tónlistar við jarðarfarir og guðþjónustu. Höfundar sitja við sama borð að þessu leyti. Verk höfunda eru metin af sérfróðum mönnum og verkunum skipað í flokka eftir því hvernig þau eru, höfundarnir ráða engu um þá niðurröðun, heldur er verkið sjálft viðmiðunin. Þannig geta verk “þungra” tónskálda lent í verðminni flokki og verk “léttra” tónskálda í verðmeiri flokki.

Lögbann, innheimtuaðgerðir.
Þegar menn út í bæ nota verk höfunda sér sjálfum til framfæris og hagsbóta, reka veitingastað, sem selur aðgang að tónlistinni, þ.e. hagnast sjálfir á eignum annarra og ganga um þær eins og þeir eigi þær sjálfir, þá verða höfundar að grípa til aðgerða. Svarið gagnvart veitingahúsum er að fá lagt lögbann við notkun á verkum höfunda og það hefur STEF fengið. Eftir tveggja ára heimildarlausa notkun veitingamanns á verkum höfunda hér í Reykjavík var þolinmæðin á þrotum og sýslumaðurinn lagði lögbann á birtinguna. Takið eftir, tveimur árum eftir að staðurinn hóf rekstur. Það verður ekki sagt að farið sé af stað með offorsi. Netverjar ættu að beina reiði sinni að þeim aðilum, sem hundsa rétt höfunda og flytjenda og hljómplötuframleiðenda og gera út á eignir þeirra. Ætli sérhver netverji hefði ekki fyrir löngu tekið í lurginn á þeim manni, sem sí og æ nýtti eignir þeirra heimildarlaust, hvað þá í tvö ár!

IHMgjöld.
Á auða geisladiska leggjast gjöld, sem greiðast til þeirra, sem skaðast vegna eintakagerðar einstaklinga. Eintakagerð til einkanota er heimil samkvæmt 11. gr. höfundalaga en greiðslan fyrir heimildina er þetta gjald á auða diska og annað, sem nota má til að búa til eintök af hugverkum. Hvernig gjaldinu verður skipt er ekki enn ljóst, en rétthafar að gjaldinu er meðal annarra höfundar laga og texta, kvikmyndahöfundar, kvikmyndaframleiðendur, bókahöfundar og fleiri. Það fyrsta sem netverjum dettur í hug er STEF, þegar það gjald er nefnt. Það er svosem ágætt, það sýnir fyrst og fremst að STEF er í farabroddi í baráttu fyrir rétti allra rétthafa, hvar í flokki sem þeir standa.

Það er von mín að þú og aðrir netverjar séu einhverju nær um höfundarétt almennt, hafi þeir getað stautað í gegnum svona langa svargrein, en ég geri mér jafnframt ljóst, að sumir eru andsnúnir höfundarétti og munu seint eða aldrei sættast við hann þótt þeir séu jafnvel manna grimmastir við að verja sinn rétt og eignir. Þeir ættu allavega að hafa fengið einhverja hugmynd um rétt höfunda. Höfundaréttur er eignarréttur og ef leggja á þann rétt niður, þá er alveg eins hægt að leggja niður allan eigarrétt.

Enginn höfundur hér á landi getur legið með tærnar uppí loft og lifað af verkum sínum. Lagasmíð er ekki eitthvað sem menn bara detta í, heldur þurfa höfundar að læra til að koma verkunum frá sér með beinum hljóðfæraleik eða með nótnaskrift. Þeir þurfa að afla sér tækja og tóla til að semja, fylgjast með í sínu fagi og allt þetta kostar sitt og það er eðlilegt og sjálfsagt að þeir fái umbun sinna starfa. Fái þeir ekki greitt fyrir sín verk þá er hætta menn einfaldlega að vinna við þetta og þá verður almenningur bara að fara að hlusta á gömlu lögin og láta sér það vel líka. Ungir höfundar sjá þá fljótt að þeir hafa ekkert upp úr þessu og geta þess vegna strax hætt þessari vitleysu. Höfundar eru eins og annað fólk, þeir þurfa fæði og klæði og húsaskjól og fé til að greiða fyrir þessi lífsgæði og hver og einn ætti að hugsa sig þrisvar um áður en hann gengur á rétt þeirra og tekur verk þeirra í heimildarleysi eða blæs til árása gegn rétti þeirra.

segum sem svo að þú værir málari eða byggir til föt eða bara hvað sem er og einhver kæmi og vildi fá þetta frítt bara af því að það væri hans réttur. hvaða rétt hefur fólk að stela frá öðrum? það sem geryið hann maggi kjartans er að reyna að gera er að vernda aðeins þessu göfugu starfsstétt sem tónlistar menn skipa.

segum sem svo að þú værir málari eða byggir til föt eða bara hvað sem er og einhver kæmi og vildi fá þetta frítt bara af því að það væri hans réttur. hvaða rétt hefur fólk að stela frá öðrum? það sem geryið hann maggi kjartans er að reyna að gera er að vernda aðeins þessu göfugu starfsstétt sem tónlistar menn skipa.

segum sem svo að þú værir málari eða byggir til föt eða bara hvað sem er og einhver kæmi og vildi fá þetta frítt bara af því að það væri hans réttur. hvaða rétt hefur fólk að stela frá öðrum? það sem geryið hann maggi kjartans er að reyna að gera er að vernda aðeins þessu göfugu starfsstétt sem tónlistar menn skipa.

þetta er heimska með eindæmum, einsog flestir vita er íslensk tónlist á uppleið og salan að magnast, en ekki á hina leiðina.

PErsónulegar hef ég notað svona forrit einsog td. Kazaa til að sækja tónlist, en þó ég downloadi tónlist hefur það engin áhrif á hversu mikið af tónlist ég kaupi. Hinsvegar hef ég verið í því að sækja einstaka lag af nýjum diskum til að finna út hvort diskurinn sé einfaldlega þess virði.

Hver hefur ekki lent í því að kaupa disk út á eitt gott lag og síðan er restin sorp?