ÞAÐ kvöld -endanlega sem ég vaknaði úr djúpi doðans og fór að hugsa. Hvar er ég? Hver er ég? Hvert fer ég? Samviska mín sagði hlauptu - og ég hljóp, og losnaði úr netinu sem ég var að flækja mig í. Ég kærði mig ekki um að brotna - á hálum steini. Ég hef hugsað um það undanfarið hvort ég - kannski - hefði átt að flækja mig í netinu. Það er forvitnilegt - að spá í hvað þá hefði skeð. Það var þegar ég var ung - og hrædd nú er ég ekki hrædd. Bara undrandi á lífsins margbreytileika.

Hann kemur inn færandi hendi, mat-mjólk-brauð, svo elda ég matinn. Við borðum. Um kvöldið liggur hann í sófanum, værðarlegur, eins og hann eigi heima hér. Nýtur lífsins og horfir á sjónvarpið, meðan ég sit við tölvuna. Næsta morgun er hann horfinn. Ekkert eftir nema Mjólkin-brauðið og ég. Og ég - læt mér það nægja.

Svartar nætur gengnar eru hjá hörmungartímar konu kveðja ljósir dagar renna upp - og sjá kunnugir draumar verða að dagsins veruleika. Draumar eru -einfarans leiðir að sjá ljós - í myrkri nótt máttugur draumurinn seiðir til daga upphafs - vaggar rótt.