Kynlíf holdleg synd? Ég get nú ekki séð það þar sem þetta hefur verið stundað í þúsundir ára (eða milljónir, veit ekkert um það). Svo kom syndin heldur ekkert með “Adam” og “Evu”. Synd er bara eitthvað sem mannkynið fann upp á og ekkert eitt er frekari synd en eitthvað annað. Til dæmis hef ég aldrei syndgað, einfaldlega af því ég hugsa ekki um mínar slæmu gjörðir sem syndir. Hins vegar er ég siðblind, en mér er alveg sama.<br><br><b>La vita è bella…</

Ok, mér er alveg sama hvað þú segir, það skiptir mig engu hvað aðrir segja um anda og líkama, hvort þetta er sitt í hvoru lagi eða saman. Ég ætla bara að fara eftir því sem ég trúi. Ég trúi að líkami og sál séu tvennt ólíkt, ég trúi á líf eftir dauðann og ég trúi á fyrri líf. Hvernig er svo hægt að sanna það að dauðinn séu endalokin? Það veit það enginn fyrir víst. Þú getur ekkert bara sagt um einhvern “já, hann er víst dáinn og farinn að eilífu” (veit þetta er heimskulegt), kannski er sálin...

Það þarf ekkert endilega að vera að við lifum bara einu sinni. Margir trúa á fyrri líf og framhaldslíf og af hverju ætti það ekki að vera jafn satt og það að við deyjum og erum svo bara dauð það sem eftir er (og þá er ég að tala um andann, ekki líkamann)? Ég held að fólk ætti bara að hætta að pæla í því hver tilgangur lífsins er, það er sjálfsagt enginn tilgangur, við bara erum. Svo er það líka bara tímaeyðsla að vera endalaust að hugsa um það og verða svo snargeðveikur á...

Þetta er bara bull, mér finnst það. En ég hef svosem ekkert betra svar sjálf. En Guð? Syndir? Mér finnst “synd” asnalegt hugtak og það er ekki hægt að skilgreina eitthvað sem synd. Þess vegna þoli ég það til dæmis ekki þegar fólk á hugi/syndir er að spyrja “Ég gerði þetta og hitt, bla bla bla, er það synd?” Þar að auki trúi ég hvorki á himnaríki né helvíti, og veit ekkert hvort ég trúi á Guð. Kannski mun ég aldrei komast að því.<br><br><b>La vita è bella…</

(Var áður pompis) Ég veit það alveg, ég vildi bara fá að koma þessu að, ok?<br><br><b>La vita è bella…</