Að vakna lokuð bundin inní einangruðu herbergi með fullt af köngulóm á mér og ein stæði á nefinu á mér og blikkaði trilljón augunum sínum framan í mig eins og hún væri ekkert að skilja afhverju ég væri að öskra, að nánasta fólkið mitt myndi deyja, eða bara e-r sem ég þekki, sérstaklega ef það væri sjálfsmorð og ég hefði einhverntímann verið leiðinleg við þann einstakling (myndi hugsa um það 24/7), ef allt í einu væri ekki til neitt í heiminum til að borða, og allir þyrftu bara að svelta til...
Hugi notar vefkökur til að bæta notendaupplifun á vefsíðunni og greina umferð um hana.
Einnig hefur Hugi uppfært persónuverndarstefnu sína. Skoðaðu stefnuna hér..
