Tjaa.. Ég vel mína tónlist sjálf, en ég fæ líka hjálp frá örðum t.d vinum mínum sem kynna mig fyrir ýmsum hljómsveitum :) ef ég fíla þær ekki, þá sleppi ég því að hlusta á þær ;)

En eitt með aldurinn, allavega veit ég að pabbi er ekki að hlusta á það sama og þegar hann var ungur, held að Pink Floyd sé það eina sem hann hlustar á ennþá, núna fílar hann gospel :o/

Ég er reyndar ósammála þér en samt sammála þér.
Ég hlusta á það sem ég vil hlusta á. Það er enginn sem segir mér að hlusta á eitthvað - þótt manni er bent á hljómsveitir og hlusti á þær, en ef mér finnst þær leiðinlegar þá hlusta ég ekkert meira á þær og hlusta bara á mína tónlist. Easy as that.

Ég hvorki klæði mig eða lifi einhverjum lífstíl vegna tónlistarinnar sem ég hlusta á.
Þótt nokkrar undantekningar gæti verið og þess vegna kannski er ég sammála þér.

Ég er líka 1 á móti 6 milljörðum þannig að ég ætti ekki að skipta miklu máli. Mitt álit bara :)

Já, þetta er hálffurðulegt. Það er eitthvað við commercial tónlist, sem ég bara fíla ekki. Ég bara get ekki fattað hvað. Ég fýlaði td Nightwish áður en þau urðu mega fræg, alveg fáránlega mikið, á meðan ég þoli þau ekki núna :/

Ég las einhvers staðar, held í lifandi vísindi or some .. að það værum ekki við sem ráðum hverju við fílum :/ .. heldur eitthvað dæmi í hausnum okkar, sem ræður sko öllu við hvað okkur líkar .. :O

Oh well .. :]

veistu, ég held að þetta sé þannig að við ráðum hvað við hlustum á, en aftur á móti getur tískan haft áhrif á okkur, sérstaklega þegar við erum lítil. t.d þegar ég var lítill þa´var ég að hlusta á þetta rapp og það, en svo þegar maður verður eldri þá fór ég allavega að hlusta á “góða” tónlist ap m´niu mati, gamalt rokk og þannig.


en þetta er nú bara mín skoðun

Að tala um að hvort við viljum eða ráðum er frekar erfitt þegar þú talar ekki um þetta sem meðvitaðar ákvarðanir eða hvort undirmeðvitundin sé að störfum. Ég held að tónlistarsmekkur sé blanda af þessu tvennu. Fyrsta lagi er það undirmeðvitundin sem skynjar tónlistina, og túlkar hana fyrir okkur í samræmi við minningar tónanna eða einfaldlga fegurð tónlistarinnar. Svo er auðvitað meðvitað þegar við reynum að flokka okkur sjálf niður í eitthvað hólf eins og tónlistan sjálfa, með dæmum eins og þú sjálfur tekur, hnakka.

Þetta er að sjálfsögðu spurning um vissan tónlistarlegan þroska. Ég hlustaði á Linkin Park, Limp Bizkit og Papa Roach en þroskaðist frá þesskonar tónlist. Í dag er ég sautján ára og hlusta á Doom/Death/Gore/Black metal sem þarfnast meiri þroska og pælinga en þessi tilbúna tónlistarsena sem ég hlustaði áður á. Ímyndið ykkur hljómsveitir eins og Pelican og Today is the day á fm957? Fólk þarfnast heilalausrar og áreinslulausrar tónlistar. Af hverju mun ég ég aldrei átta mig á.

Þetta er einstaklega heimskuleg grein,,þú lætur eins og fólk sem fer í ræktina og hlustar á fm 957 sé bara heilaþvegið.
Það er ekki eins og tónlistin á fm 957 láti fólk fara í ræktina eða neyði það til þess að fá sér strípur..
Þó skárra en að vera steríótýpan af “rokkara” sem angar af svitalykt,er með langt hár og hengur ehima allan daginn.

Ég veit það að ég byrjaði snemma að hlusta á tónlist sem jafnaldrar mínir fíluðu ekki, skildu ekki og voru ekki búnir að ná tónlistarlegum þroska til að skilja hvað þau væru að heyra.
Fyrsta hlómsveitin sem var í miklu uppáhaldi var Prodigy og þá var ég 7-8 ára.. hlustaði ég á sama tíma mikið á RATM, Skunk Anansie og Chemical Brothers á meðan jafnaldrar mínir tóku það bara sem surg og hlustuðu á einfalda popp tónlist á borð við Spice Girls. Núna vill ég bara þyngri tónlist með tímanum.

Við veljum okkar tónlist sjálf.Það er bara tónlistar smekkurinn sem greinir okkur í sundur. FM hnakkar hafa bara ekki sjálfstæðan tónlistarsmekk, þeir éta allt sem þeim er boðið.
Sjálfur fíla ég mjög harða tónlist en ég fíla líka allskonar mjög mellow tónlist. En ég fíla bara það sem mér finnst gott og fer ekki eftir þessum tískubylgjum hægri vinstri.
Ég sem líka mína eigin tónlist að auki.

Ég fíla ekki commercial tónlist

Flest fólk hlustar bara á þá tónlist sem aðrir hlusta á, t.d. eru lángflestir sem hlusta á þennan fm viðbjóð og finst það best og hafa þannig áhrif á aðra veikahuga einstaklinga sem þurfa að láta segja sér hvað er kúl að hlusta á

Þú ert greinilega hugameðlimur númer 597398 sem er með fordóma gegn “FM hnökkum”.

Sumir sem hlusta á FM gera það út af hópþrýstingi, sumir gera það af því að þeir fíla tónlistina. Nákvæmlega eins og með allar aðrar tónlistarstefnur!

ég tel mig hafa frekar stóran og víðan tónlistarsmekk… hljómsveitir allt frá Genesis til Dave Brubeck quartet eða Beethoven til Nas… ég gef ÖLLU séns og gef þeim allan þann séns sem böndin/artistarnir þeir eiga skilið, alveg sama þótt ég fíla ekki við fyrstu hlustun þá gef ég öllu alltaf nokkra sénsa.

Tja tónlistarsmekkur minn er allavega búinn að þroskast nokkuð frá því að ég var yngri. Hér áður fyrr hlustaði ég bara á svona hljómsveitir eins og limp bizkit og linkin park en það er einhver mesti sori sem ég veit um núna. Og já, hlustaði líka á FM.
En núna hlusta ég á mun rólegri og melódískari tónlist líkt og Damien Rice, Sigur Rós og fleiri.
Allavega þá tel ég að tónlist þróist nokkurn vegin með aldrinum. Í mínu tilviki a.m.k.

Það er til tvær megintegundir af tónlist: Tónlist sem söluvara og alvöru tónlist!

ég hlusta ekki á fm, ég hlustaði stuðmenn á leiksóla. Líka Todo og queen þá, geri það reyndar ennþá.

Ég er ekki mikkið fyrir mjög þunga tónlist, get hlustað á pantera,gömlu metallica,maiden,Motörhead svo eithvað sé nemt
Jámm í dag hlusta ég mest á tónlist sem telst vera gullaldar, svna þegar pabbi og mamma voru lítill.. þegar allir strákar voru með sítthár.

Já tónlistarsmekkurinn minn hefur þroskast mjög mikkið.

hmm.. ég veit EKKERT hvað ég get sagt um tónlistarsmekk minn annað en að ég hlusta á nánast allt og er komin með illilega ógeð af FM því að FM er nauðgað í vinnunni minni..! :/ annars veit ég ekkert um minn tónlistarsmekk.. enda hef ekkert mikið pælt í tónlist fyrr en bara núna í ár þar sem ég hafði hugann við allt annað árin á undan.. kann ekkert á þessar tónlistarstefnur eða neitt.. og já.. ég hlusta bara á allt..

Ég held að þetta sé ekki spurning um val, heldur skilning og tilfinningu.
Þegar tónlistamaður semur lag er hann að tjá tilfinningu. Tilfinningu sem þú annað hvort skilur eða ekki.
Eins og flestir hafa tekið eftir er meirihluti ungs fólks á íslandi í dag rokkarar (og það að megninu til þungarokkarar). Rokk í dag er stefna sem að mestu leiti er túlkun (eða útrás) á reiði. Ungt fólk finnst mér yfir höfuð frekar reitt, sem útskýrir af hverju það leitar í rokk. Hvað skapar þessa reiði er misjafnt, enda leitar fólk í mismunandi gerðir af rokki.
Fyrir ekki löngu síðan hlustuðu flestir unglingar á hiphop. Voru unglingarnir að hlusta jákvætt hiphop? Nei, gangstarap stóð hæst. Hvaða tilfinning er á bakvið gangstarap? Ég mundi segja reiði.
Persónulega finnst mér frekar augljóst af hverju unglingar eru yfir höfuð reiðir, en ég held að það hafi meira með líf- og félagsfræði að gera en eitthvað sem vert er að tala um hér.

Þegar ég var 11 ára komst ég í kynni við Guns & Roses (sem þá voru að byrja að verða frægir). Fljótlega eftir það fór ég að hlusta á Metallica, svo Slayer, Megadeth, Anthrax og á endanum kom dauðarokkið. Á sama tíma var ég reyndar að hlusta frumstig danstónlistar, því ég hafði jú líka gaman af því að dilla mér þegar vel lá á mér, en það er annað mál. Þróuninn sýnir að ég leitaði alltaf í meiri og meiri reiði, enda erfitt líf að vera unglingur (með óstöðuga hormóna).
Þegar ég svo óx úr þessum hormónarússíbana, sem unglingsaldurinn er, hætti ég að hlusta á dauðarokk. Við tók harðasta danstónlist þess tíma, innihélt sama kraft en sleppti reiðinni (boðaði frið, ást og sameiningu). Síðan þá hef ég alltaf leitað í mýkri og jákvæðari tónlist, enda ekkert reiður lengur.

Ég held að maður leiti alltaf í þá tónlist sem túlki þær tilfinningar sem maður er að upplifa hverju sinni. Svo hafa aðrar utanafkomandi aðstæður áhrif á í hvaða umbúðum þú vilt tilfinningarnar (þ.e.a.s. rafrænum, akústískum eða öðrum). Það er nefnilega hægt að finna flestar tilfinningar í allskonar mismunandi umbúðum.
Í framhaldi af þessu held ég einnig að það að hlusta eitthvað sem var í uppáhaldi áður geti fært mann á þann stað sem maður var tilfinningalega þegar hlustað er á það seinna. Svo er bara spurning hvort það hafi verið gott tímabil sem maður getur brosað yfir, hvort það hafi verið slæmt tímabil sem maður tárast yfir eða hvort maður hreinlega skammist sín fyrir að hafa verið að upplifa eitthvað.

Þetta er mín skoðun á þessu. Vona að einhver geti verið sammála.

Góðar stundir.

Ég verð bara að segja að það er mikið til í því að
við erum “forrituð” daginn út og inn.
Sem dæmi dóttir mín sem er 9 ára þoldi ekki Nylon fyrstu mánuðina en nú er búið að dæla þessu í krakkana ja 1 ár eða svo og núna er þetta ekki minna vinsælt Birgitta.

ég vel það sem ég hlusta á og hvað ég hlusta ekki á.. ég var poppari eða hlustaði alltaf á FM og allar mínar vinkonur! en fyrir um tvenur árum síiðan sendi frænka mín mér helling af rokklögum og þá byrjaði ég að fíla það og hlusta núna alltaf á rokk… en allar vinkonur mínar hlusta á FM allann daginn! ég veit ekki hvað ræður þessu.. En það er samt gaman að fá svar við þessari spurninu!

ég las það í eitthverju blaði (minnir lifandi vísindi) eða eitthvað að tónlist eða semsagt tónlistarhlutinn í heilanum þínum er mjög tengdur minningum og held ég að þú fílir eikkera tegund tónlistar betur en annað vegna þess að þú einfaldlega varst mjög glaður eða hamingjusamur þegar þú hlustaðir á hana, annars líka fer hún allavega hjá mér eftir því í hvernig skapi ég er í til dæmis ef ég er fúll þá finnst mér róleg tónlist og sona gospel og fleira í þeim dúr alveg það versta í heimi og alveg þoli ég varla að hlusta á slíka tónlist en þá fíla ég frekar rokklög sem eru kraftmikil

jahá…tónlistarsmekkurinn minn þróaðist með aldrinum….ég hlustaði alltaf á Spice Girls og Britney þegar ég var lítil,FM þegar ég var svona 12 ára og svo hlusta ég núna ekki á annað en gamalt rokk!! Ég er öll í gamla rokkinu og skil ekki hvernig ég gat hlustað á Fm ;)Ég held að ég hafi bara hreinlega fengið ógeð á því og stokkið yfir í allt aðra tónlistartegund út af því…..

En annars veit ég ekki….:)

Ég held að þetta sé satt - að maður hlustar á það sem maður heyrir í kringum sig. Ég hlusta á flesta tónlist sem pabbi minn hefur hlustað á því ég hef heyrt þetta frá því ég var lítil. Svo hef ég líka hlustað á tónlist sem vinir mínir hlusta á…

Svo er þetta kannski líka eitthvað sem maður velur sér.

Já þetta er okkar val, auðvitað breytist og þróast smekkur eftir aldri en við höfum alltaf eitthvað að segja um hvert hann þróast þess vegna fíla ekki allir á sama aldri sömu tónlist. Hnakkarnir sem þú talar um hafa val. Þótt þeir heyra það í útvarpinu þegar þeir voru einhvern tíman og einhverra hluta vegna að hlusta á 95.7 :

“að þú getir náð þér í helling af gellum með því að lita hárið á þér ljóst, fara í ljós, fara í ræktina, eiga flottan bíl og hlusta á FM”

Það er þeirra val að gera þetta sem sagt er í útvarpinu. Það fara ekki allir sem heyra þetta sjálkrafa og óviðráðanlega að hlusta á 95.7 og gera alla þessa hluti. Það er þeirra val þó það sé kannski ýtt undir það að þeir velji það þá er það þegar á botnin er hvolft þeirra val, semsagt þeim að kenna eins og þú orðar það.

Fólkið niðrí bæ sem þú segir að sé kannski í raun að velja tónlistina spilar hana ekki alla á sömu stöðinni. Þú hefur val um hvaða stöð þú hlustar á. Áuðvitað hefur sú stöð sem þú hlustar á mest mikil áhrif á tónlistarsmekkinn og ‘fólkið niðrí bæ’ valdi tónlistina sem spiluð er þar en þú valdir að hlusta á stöðina.

Mín tónlist hefur mikið þróast með aldrinum, t.d. fílaði ég backstreet boys í 5. bekk, núna fíla ég GN'R, Eagles, Bob Marley(ég fíla í laumi sinfoníu tónlistina úr lord of the rings)
ég fíla ekki zeppelin og mér er sama hvað öðrum finnst, vinir mínir hata mig fyrir það en mér er sama

Tja…ég og mínir bestu vinir ólumst upp við gerólíkar aðstæður. Samt höfum við næstum nákvæmlega eins tónlistarsmekk. Reyndar hafa þeir kynnt mig fyrir ófáum tónlistamönnunum, sérstaklega þá úr rokkinu.

Ég er með tiltölulega víðan tónlistarsmekk, þó að R&B og sumar stefnur af rappi séu á bannlista hjá mér. Ég tel ekki að tónlistarsmekkur minn hafi þróast algjörlega af umhverfi, enda minnist ég ekki að hafa tekið við tískubylgjum í tónlist.

Auðvitað er það manns val og maður ræður.

held að það sé bara misjafnt eftir fólki…mér finnst ég ráða hvað ég hlusta á…ég fæ mjög leið á að hlusta alltaf á sömu tónlistina og er alltaf að hlusta á hljómsveitir/hljómlistamenn sem hef ekki heyrt í áður …samt einhver meining í þessu.. ef maður fer að hugsa um hvort það sé eigið val eða ekki

Þó svo það sé satt að talsvert margir hlusti á ákveðnar gerðir tónlistar, oft rokk, popp eða hiphop, til að smella inn í einhvern hóp eða umhverfi er það mín reynsla að á endanum fari fólk út í tónlist sem það fílar. Afar gott svar hérna áðan um hvernig tónlistarsmekkur breytist með aldrinum, ég finn ákveðna samsvörum við sjálfan mig í þessum efnum. Ég hlustaði mestmegnis á rokk á aldrinum 12-15 ára en upp á síðkastið hef ég leiðst meira út í klassíska tónlist. Ein aðalástæðan fyrir þessu er sú að ég gekk í MR kórinn þegar ég kom í menntó (16 ára) og fór þá að finna fyrir sjarma klassíksku snillinnar. Fólk nennir ekki að hlusta á tónlist til þess að passa inn til lengdar, sérstaklega þegar tónlistarval hættir að skipta máli í hópamyndun, eins og vill oft gerast í menntó. Ég fæ ekki skilið hvernig fólk getur hatast við hvort annað vegna tónlistarsmekks! Slíkir frasar sem “FM hnakkar eru fávitar” og “Þeir sem hlusta ekki á rokk eru tjellingar” eða “Þeir sem hlusta á rokk eru fífl” sýna óþroska úr hófi, nema í gríni finnst mér.