Orðið „íþrótt“ hefur sannarlega breytt um merkingu á séinni tímum. Í dag merkir íþrótt (í hugum flestr) það sama og orðið „sport“ í ensku. Taekwondo er ekki, verður aldrei sport í mínum huga.

Þeir sem halda að sparring sé eðlilegur partur af Taekwondo hafa greinilega aldrei prófað að æfa alvöru Taekwondo eða eru bara blindir á staðreyndir.

Ég veit sossum að það þýðir ekkert að rökræða við svona sparringheila, ég hef margoft reynt það. Þetta er eins og með reykingar; milljón rök til gegn þeim en engin góð rök til sem styðja þær. Samt eru allir að reykja.

Are má alveg skrifa arae eða bara hvað sem hljómar rétt í upplestri. Fyrir þá sem ekki vita er kóreska skrifuð með letri sem heitir hangul. Við notum hins vegar latínuletur og höfum aðlagað okkur að því (frá því við hættum að nota rúnir). Kóreska er hins vegar ekki aðlöguð að latínuletri og engar skýrar rehlur til um það hvernig á að skrifa kóresk orð með því. Þess vegna er í lagi að skrifa are. Ekki vera er leiðrétta svona hluti fyrr en þið eruð 100% viss um hvað þið eruð að tala um. Annað er mjög leiðinlegt..

Vildi endilega skrifa meira en ég þarf að drífa mig á TAEKWONDO-æfingu.

Ég er svona á báðum áttum með að replya einhverju af því ég get alveg verið sammála þér í mörgum atriðum :) En samt sem áður finnst mér alveg tilgangur í að æfa sparring. Persónulega tel ég að fólk sem æfir bara fyrir of raunverulegar senur þar sem allt yrði leyft og gagnrýna á móti keppnir þar sem reglur eru hafa lennt í því að þurfa éta orð sín þegar þeir kepptu við þessa sem æfðu “íþrótt” (btw ég er alls ekki að tala um ykkur í ÍR ég er að meina bara svona almennt, hef mitt aðalega frá mismunandi NHB/MMA keppnum).

Þó ég sé vissuelga sammála ykkur að það sé nauðsynlegt að hafa högg í höfuð og spörk í fætur til að hafa þetta oggulitlu raunverulegra, þá finnst mér vissulega tilgangur með því að keppa í sparring, þó það sé ekki algilt þá vill fólk oftar en ekki æfa meira eftir því sem það setur sér skýrari markmið og vinnur að því að ná þeim. Mér finnst keppnir gagnast mér vel í þeim tilgangi, oftast æfi ég meira þegar ég veit að keppni er í uppsiglingu og æfi mgi þá meira í að slást á móti hreifandi andstæðing en t.d. að sparka bara í púða (sem marr gerir ´náttlega mikið af á venjulegum æfingum). Svo er líka mikill munur á að keppa við vin sinn sem æfir með manni, og að keppa á móti algjörlega ókunnugum manni sem langar þess vegna að rota þig (sem er sjaldan eða aldrei það sem æfingarfélagar reyna að gera), það svona bætir aðeins við spennuna og lærdóminn sem fylgir keppnum.

Glæsilegt svar hjá Shin, vel orðað, akkurat það sem ég hugsa.

ahm, ok sammála :)