Timasetning: Dagur #3
Staðsetning: Ísland, Akureyri
Hlutur: Húsfluga
Raunstærð: 5mm
EXIF:
1/200
f/0.0
Flash: Did fire.

Nálægðin er rosaleg.
Manni líður sem agnarsmáum, samt í pínulitlum heimi.
Þú horfir í kringum þig, sérð fjöllin. Skýin eru svo langt í burtu.
Á meðan er Nýja-Sjálendingur að skoða líf þitt, myndbrot úr þínum hugarheimi.
Hver, hvar sem er.

Eftir nokkra daga tilraunir, fyrst með dauðum hlutum: eina-krónum, ávöxtum og iPod, tókst mér loks að vera á undan. Kötturinn var næstum búinn að greypa í sig greyið, þúsund sinnum minna og of þreytt til að fljúga almennilega. Líklegast búin að vera í glugganum í nokkurn tíma.
Ég hafði lesið einhverntíman að skordýr gætu lifað af frystingu, eins og ekkert væri. Í sakleysi mínu og í von um sem þægast módel, skellti ég fluguni í frystinn.
Ætlaði bara að geyma í smá stund en gleymdi henni. Óvart.
Nokkrum tímum síðar ránka ég við mér, næ í hana. Stökk og óhreyfanleg legg ég hana á hvítan pappír, í glugganum. Á meðan sólin skín á hana set ég flassið á vélina, stilli á 1/8. Set 18-55mm kit linsuna á 18mm, focusa manually í macro.
Tek linsuna af vélini, set fókusin í Au, sný linsuni ofugt og held focushringnum að EF mountinu.
Eftir nokkar tylftir myndia og tugi mismunandi lýsingaraðferða dettur flassið út, er rafmagnslaust.
Ég verð pínu frústreraður þegar ég sé að bara nokkrar myndir eru í fókus, en það verður bara að hafa það. Þetta er líklega besta útkoman, ócroppuð.
Nokkrum mínútum seinna átta ég mig á því að flugan er ekki að fara að lifna aftur við, flýgur aldrey aftur.

Líklegast betra en að vera étin af kettinum samt, ímynda ég mér.