inn skreiðstu til mín eins og svart skí
hvíslaðir í eira mér hér byrjar það á ní
og í sömmu andrá hverfur sjónin mín
og myrkrið tekkur við, myrkrið í augu mín skín
þú tekkur um mitti mér og hvíslar þetta er allt í lægi
ég segi nei að þetta nægi
ég heyra kalda rödd segja ég ræð fyrrir gefðu ef ég hlægi
en allar varnir þínar ég niður bægi
ég reinni að brjótast um ein eins og viðvörunnin sagði
tilgangslaust svo vonnina ég niður lagði
allt mitt sjálfstraust nú aftur niður veran barði
og einna sem ég gerði lá og í myrkrið,tómið,svörtuna starði
og að lokknum þínum viðskitum sagðiru takk ég sé þig á morgun
labbaðir út lokkaðir og skildir mig einnan eftir í mínum sorgum
en á morgun er nír dagur og sólin skín á ní
og aftur ég niður að morgunverða borðinnu sní
og sitt bara stiltur hliðinn aá þér pabbi eins og ekkert hafi skeð
af því ég veit að mamma yrði abbó að hafa ekki fengið að vera með