Stelpan situr,
á turninum,
hugsar um hann,
hvernig hann sveik hana,
snerti hina,
hélt hún væri vinkona hennar,
veltir því fyrir sér,
kyssa kærastar vinkonur þínar?
heyrir þrusk,
lítur við,
sér hana,
standaa þarnaa með sorg í augunum,
þá stendru hún upp,
hefur ákveðiði að svarið sé nei,
brosir hæðnislega
og stekkur,
hin hleipur að,
og hvíslar um leið,
,,fyrigefðu að ég tók hann".

Höf: FanneyBjörkÓlafsdóttir
//