Sæl og blessuð ljóðaunnendur og aðrir =)
er að gera hérna verkefni um eitt ljóð eftir hann Jóhannes úr Kötlum, skrifað á raunsæistímabilinu ( 1935 var það skrifað )
hef alltaf átt frekar erfitt með að rína inní ljóð
missi oft af einhverjum skilaboðum og fatta ekki einhverjar myndhverfingar og svoleiðis
skil liggur við ekkert hvað er í gangi nema textinn sé bara skrifaður hreint út og sé frekar nútímalegur
svo mig langar að spyrja ykkur hvort ég sé nokkuð alveg að rugla útí hött hérna

Landráð eftir Jóhannes úr Kötlum
Þú ert ekki íslengur!
æpa *þeir að mér,
ef ég sára saklaust vitni
sannleikanum ber.

Ekki mega iljar mínar
íslenskt snerta grjót,
ef ég blekktum bróður mínum
bendi á svikin ljót.

Ekki má mitt auga skoða
íslenskt blóm í hlíð,
ef ég harma örbrigði vora,
ómenningu og stríð.

Ekki má mitt eyra hlusta
á íslenskt lindarhjal,
ef ég þrái að þekkja og boða
það, sem koma skal.

,,Báran kveður eins og áður
út við fjörusand-
en ég á orðið einhvernveginn
ekkert föðurland".


allavega þar sem mér finnst er að
hann er raunsær, mælandinn
og vill gera eitthvað í því vill benda fólki á þetta
en *hinir neita að sjá þetta og verða bara reiðir þegar hann dirfist að segja að eitthvað sé að landinu okkar
svo seinasta erendið er það ekki úr ljóði Stefáns Guðmundssonar (Stephan G. Stephansson) ,,Útlegðin"

eða er þetta alveg útí hött hjá mér ?