Eitt sinn var sól.
Hún vaknaði við hanagól
og bjó sitt ból.
Svo hún tunglinu fól
að gæta hennar skjól.
Upp hún fór á hól
og setti á hundinn ól
á meðan hún hlustaði á rokk og ról.

Hundurinn gaf sólinni vín
og bað hana að verða sín.
Viltu væna verða mín?
Því þú ert svo rosa fín.
Já, ég vil verða þín.
Sagði sólin sem skín,
en í svínunum hrín.
Þessi saga er bara grín.