Máninn hann er fagur hvítur,
enda er hann úr osti,
Hann er alveg eins og hrossaskítur,
segi ég með rosti.

Sólin hún er fagur græn,
er hún kannski rauð,
hún er eins og blátt spræn,
en minnir mig á gamlan sauð.

Störnurnar þær eru svartar,
kannski eru þær tæknirbrellur,
þær eru pínu bjartar,
ég hlæ þegar í þeim smellur.

Skýjin eru fjólublá,
syngja ekki tíó,
minna rmig á stóran bíóskjá,
eða bara heimabíó:)
Nistelrooy er æði!