Það andar fnyki úr iðrum andskotans
frá andremmunni úr slefandi kjaftvikum þínum
í glyrnunum stíga villtan girndardans
gólandi púkar með úldnum fylgisveinum sínum.


Með kámugum fingrum og klístugri djöfuls saurgun
kæfðirðu barnæskuna mína
hverja nótt mátti ég þola hryllings nauðgun
hvar varstu drottinn, sem áttir að passa stelpuna þína?