Laufin falla–
Laufin falla
eftir blómstun vorsins
og gleði sumarsins
aðeins einmanna
greinarnar verða eftir
naktar þær gráta
og kvíða því að falla í dá vetrains.
frosinn og grafinn undir snjónum
ég sé mig aldrei þiðna
Einmannagangur
einsog einmanna vofa
ég geng um götur reykjarvíkur
of þungur fyrir lífið
ég hugsa um tómleikan inní mér
og horfi á laufin falla einsog líf mitt
of þung fyrir trén
ég geng að hjarta reykjarvíkur tjörnina
og sé hvítan svan einann
svanurinn flýgu
