Til þín, sem bírð á bakvið hugsun mína,
blóðlaus og föl, og speglar ásýnd þína
í mínum kalda og annarlega óði.

Frá mér, sem horfði úr húmi langrar nætur
á heimsins blökku dýrð, og reis á fætur
með jódyn allra jarða mér í blóði.

Og ég var aðeins til í mínu ljóði.

Steinn Zteinar.
Ferð án fyrirheits.
1942.