Þetta er snild.

Ég er réttur og sléttur ræfill,
já, ræfill sem ekkert kann.
Ég hélt þó hér forðum, að guð og gæfan
myndi gera úr mér afbragðs mann.



Ef til vill framsóknarfrömuð,
því fátt er nú göfugra en það,
og ef til vill syngjandi sjálfstæðishetju
með saltfisk í hjarta stað.



En allt lýtur drottins lögum,
í lofti, á jörð og í sjó.
Ég eltist og snýst við minn eigin skugga
og öðlast ei stundar ró.



Sem réttur og sléttur ræfill
ég ráfa um stræti og torg
með hugann fullan af hetjudraumum,
en hjartað lamað af sorg.

Steinn Zteinar.