Í öll þessi ár horfði ég á
Dæmdi ýmist eða miskildi
En eitthvað var það sem ég sá
Sem minnti mig á þig þegar síst skildi

Öll þessi fræ frá ótta til ljóss
Þarf ég að grisja til míns lífs
Kanski hug mínum þá mætti líkja til stóðs
Þau höfðu rétt fyrir sér í nafni síns

Ég þarf enga vorkunn né kvíða
Er ég líð um í anda sáttar
Þegar allir í þessum heimi stríða
Undan hugarfari sem breytist til máttar

Því gömul og ný gildi segja
Líttu fram á við og lærðu
Hvort sem úr bikar eða dollu að teiga
Ekki svíkja neinn af okkur særðu

Er aska fortýðar breytist í sand
Og allt það góða fer framhjá mér
Þegar afi í æsku sagði alltaf grand
Sé ég að ég er kjáni í sjálfu sér
The Greatest trick the devil ever pulled,