Kertið flöktir ótt og títt
og skelfur undan ömurleika heimsins.
Það er það sem það er,
ekki meira.
Vaxið rennur óstjórnlega líkt og duldar tilfinningar
sem aldrei hafa verið sýndar.
Það er það sem það er, flöktandi lítið ljós
sem brátt deyr út.



Ég sat við kertaljós þegar ég samdi þetta og þegar ég skrifaði síðusta orðið þá slökknaði á kertinu. Það var rosa creepy! Ég var líka rosalega þunglynd þegar ég samdi þetta, ég sem vanalega er svo ‘djollí’ manneskja, don't get me wrong ;) ;)