Skýin lýða svo lokkandi um himininn
eins og til að bjóða þig velkomin
velkomin á þennan ókunna stað
en það breytir engu
þessi hryllingur hefur læðst inn
læðst inn í hversdagsleikann
og hótar nú að sitja hérna að eilífu
sitja hjá mér
verða hluti af mér
ég læt á engu bera
ég veit það hjálpar ekki að æpa
en hrópin í huga mér kæfa hugsanirnar
og tilfinninguna af að ég eigi hvergi heima
tilheyri engu og engum
ópin þau deyfa hugann
og dreifa athyglinni.

En að lokum verð ég að sætta mig við það
ég er hérna aðeins tímabundið
hversdagsleikann hef ég bara að láni
þangað til það er tími til að deyfa hugann endanlega.
-Sithy-