Í tímans hafi

Líktog þögn
sem er alinn á brjósti tímans
er hugur þinn.

Og þú stendur einn
útí lognkyrru kvöldinu
og horfir þreyttum augum
fram í tímann.

Það er vor.

Andlit þitt er þrútið
eftir ævilangt erfiði
og andvökunætur,
en nú ertu frjáls,
nú ertu frjáls í fyrsta sinn.

Þú finnur ilm trjánna
leika um vit þín
og lungu þín fyllast fersku lofti
og þú finnur svalan andvarann
leggjast á brjóst þitt.

Og glampi augna þinna
er einsog svartur mar í tunglsljósi,
en vorið vex í hjarta þínu.

Hollis