Heimurn augum mínum dulin
Eg þrái hinú síðustu stund
sál mín löngum var muluin
tilveran þornað brund

Hinn síðasti,hinn óendanlegi
stendur mér nú fyrir
en ég sé hvorugt ljós á vegi
ekkert kraðak mér fyrir

Hví sjá mín augu ekki
Hví er rööd mín bæld
Hvi erum við öll með hlekki
Hví er tilvera okkar kæld

Í byrjun ég brosti, rétt eins og þú
mín skref hrósðuð, rétt eins og þú
hið minsta orð valdið hafði
eitt lítið tör mótlæti kæfði
rétt eins og þú, byrjaði glaður
rétt eins og þú, endar mín ævi