Lóan fugl er skrítinn,
hoppar oní skítinn,
flýgur fyrir ofan jörð,
sér stóra kúahjörð.

Næst lendir lóa,
goggar í haus á spóa,
spóinn lóu tekur,
stélið mikið skekur.

Þá er lóan dauð,
vorin verða auð,
belja bítur sauð,
strákur fær sér frauð,
hestur fær myglað brauð,
dettur niðrá hauð,
og drepst…

Næst kemur spói,
í kringum hann er alltaf órói,
hann er fugl skrítinn,
„oní kok með skítinn."

Spóinn flaug hest á,
hestur hlaupa má,
hann hljóp á hænu,
hann missti mænu.

Spóinn er þá enginn,
komið með fenginn,
ég er þjófur ei,
en hei!
Kannski er ég það,
allavegna meðan mér var borgað fyrir að,
drepa menn,
all(a)í senn,
nú menn eru engir,
bara ránsfengir…
…(fjör)og það er alveg satt(eða þannig)!!!HEI(fjör búið)…

kv. Amon