Dauðin klæddur kufli svörtum,
drepur konur ungar,
drepur menn, klappar körtum,
einnig drepur konur þungar.

Í jarðarför,
lést maður gamall,
dauðra blóð gæti fyllt mörg kör,
en dauðinn er bara einsamall.

Biður Satan,
biður Guð,
löng er gatan,
hávaði leiksins, eins og krummaskuð.

Hann drattast,
niðrá jörð,
þykist “skrattast”,
drepur einn mörð.

Næst hann fer,
úr þessum heimi,
engin deyr, einhver alla mer,
það gerir ekkert því enginn deyr með dauðakeymi.

kv. Amon