Í kvöldroðans aftanskini
er logar hver krókur og kimi
af gullinni glóð,
er blikar sem blóð,
bærist vindur í laufgrænu limi.

Út um firði og flóa,
yfir valllendi og móa,
hvíslar aftan blær,
kaldur sem sær,
það er aftur farið að snjóa.

Í rökkrinu fagra og kalda,
kallar hafsins alda,
hér fáiði frið,
hér hvílist þið,
í landinu leynda og falda.