Tugir ára sporð sinn draga
draugar sárar á okkur hanga
braut brostna gamlir eldar halda
og hið viltasta bál falið í eldspýtustokk.

Undir hjóli lífs og tíma vatnið gárar
er tregða þess eykst, vatnið gárar meir
svo lífið deyr en tíminn í sækir mátt
og hjólið er áður snérist, fúið orðið allt.

Stjarna sú er forðum skein svo bjart
minni orðin en von í óbyggðanna sal
þegar frostið bítur og myrkrið blindar
þá einu sál er heljar armar bíða

Nú líður sund og nú líður dagur
en eilífin er aðeins fjarlægt daður.
Hér mun ég þó standa og bíða
uns minni tími kemur, og líflaus minn nár verður


Athugasemdir og álit væru vel þegin.