Minn dýrasti vinur um aldir og ævi
þitt hjarta ég reyndi sífellt að vinna
kreisti verðlaus orð úr síbrotnu hjarta
þér leist ekkert á umbúðirnar
slepptir því að opna pakkann

sýndi þér hlýju þegar þér var kallt
hlustaði þolinmóður á þinn málglaða hug
gleymdi lífsins sorgum í náveru þinni
setti þína hamingju ætíð framar minni
felldi aldrei tár í nærveru þinni

þínir kámugu puttar handléku hjarta mitt
en sum óhreinindi hverfa víst aldrei
“True words are never spoken”