Ég græt.
Tár mín renna hljóðlaust niður leiði afa míns.
Af hverju hann?
A hverju ekki einhver annar?
Ég veit að ég má ekki hugsa svona, svo að ég strýk tárin burt, skömmustuleg á svip.
Einhverntímann mun ég sjá hann aftur
hugsa ég.
Einhverntíman munum við hittast í himnaríki.