Auðvelt reynist að sjálf-ljúga sig
ódýrum blekkingum um glópagullið
sem glittir við enda regnbogans
svo gremjulega nálægt
að við getum næstum snert það
sumir halda í lófa sér alla ævi
tíma ekki að gægjast af hræðslu
við ískaldan raunveruleikann
sem snjóar á okkur öll og síðan bráðnar

hamingjan finnst ekki í fjölgun mannkyns
né í sálarfélaga sem má faðma á kvöldin

heldur birtist fyrst í innri sátt
við sjálfan sig þegar enginn sér

finna ekki til þarfar til að upphefja sig
á kostnað hinna varnarlausu og veikra
geta horft á ásjónu sína í spegli
án þess að setja á sig æfðan svip