Lífið er dauðinn, ljúka því ber
leggja við púls beittan hníf
tár blönduð blóði, klessast á jörðu
og burt ég tek mitt ,,ljúfa" líf.

Dauðinn er lífið, dansandi rós
í dauða, þá loks kemur ró
óhamingjusöm stúlka, sigruð hún var
af svefnlyfjum orðin of sljó.

Kinnarnar rjóðar, rek ég inn hnífinn
rifnar upp úlnliða sár
sofna brátt dauðans ljúfsára svefni
sef nú um ókomin ár.