Líkt og þvara,
í djúpum sjó,
týnist bara,
og þó..

Hvar er árin?
flýtur hún í dýpinu?
Líkt og tárin
frá skrípinu?

Hún er horfin,
í burtu flaut.
höggvin orfi,
hausinn braut.

Gengur hún aftur?
leitar mín?
Líkt og haftur,
heim til sín.

Aldrei hún birtist,
hún sálaðist ey.
veröldin myrkvist,
æ þetta grey.

Farðu til fjandans!
Hóra og Svín!
Komin til landans,
frillan mín.

Spurði hundinn minn afhverju hann stæði þarna eins og þvara.. eitt leiddi að öðru og út kom þetta ljóð.
Ljóðið fjallar um mann sem hræðist um að verða ofsóttur af konu sinni sem hvarf, sem hann telur sína sök. Hann kemst þó að því að hún dó aldrei heldur yfirgaf hann fyrir annan mann.