Hér sit ég og reyni að semja ljóð
en ekkert upp í hugann kemur
ég er bara 25 ára gamalt fljóð
sem ljóðaspeki sér temur
Ég reyni og reyni að vera góð
og vil verða ljóðskáld öllu fremur
ég get ekkert samið lengur og verð reið og rjóð
segir sú 25 ára og í borðið lemur
hún kastar öllu af borðinu og verður lafmóð
tíminn líður hraðar,henni líður skemur og skemur

En allt í einu sest hún og semur þetta rugl
og sýnir öllum á huga.is, hvað þetta var mikið þrugl
að hugsa og hugsa en skrifa ekki neitt
skrifa EKKERT heldur hugsa neikvætt út í eitt.

Loksins tókst að skrifa
um alls ekki neitt
en hvernig væri að lifa
og hugsa ekki neitt?