Hvað gerir það ekki að ljóði? Léleg ljóð eru líka ljóð, rétt eins og unglingar eru í vissum skilningi manneskjur.

Þetta finnst mér í meira lagi skrítið komment og jaðrar jafnvel við að vera furðulegt, svo ég noti nú hástemmdari lýsingarorð.

Fyrst dissarðu ljóðið í spað vegna tiltekinnar línu. Því næst segirðu ljóðið svosem fínt og hrósar höfundi, en í lokin segirðu segirðu ljóðið “sukka”!

Þá talarðu um “afglöp reglna” sem “skekja hugsun” !! Þetta finnst mér afar skrítin orðanotkun og læðist jafnvel að manni sá grunur að sá sem þetta ritar þekki ekki fyllilega merkingu þeirra orða sem hann notar.

P.s. Að mínu viti felst ljóðagerð í því að koma frá sér ákveðinni hugsun í bundnu máli - innan marka þeirra reglna og hefða sem þar um gilda. Að setja orð á blað eftir engum reglum heitir ekki að semja ljóð. Slíkt flokka ég frekar sem t.a.m. smásögu eða jafnvel örsögu.

Ég vek athygli á því að þetta eru mínar skoðanir. Ég veit að margir standa á öndverðum meiði.

Djöfull eru sumir eftir á. Módernisminn drapst á undan kalda stríðinu, reyndar langt á undan. En þú þekkir greinilega ekkert til Jacques Derrida eða Roland Barthes, hvað þá heldur Baudrillard eða Jean Paul Sartré. Það er fátt kjánalegra en fólk sem lifir póstmóderníska tíma án þess að gera sér grein fyrir því og heldur sig samt vita nokkurn skapaðan hlut um bókmenntir. Halló, Hermann Stefánsson? Steinar Bragi? Hallgrímur fokkíng Helgason?