Í Undraholti margt er skrýtið
Fólkið þar er pínu lítið

Og kýrnar baula ekki eins og aðrar kýr gera
Frekar þær orga: láttu mig vera!

Hesturinn er á stærð við mús
Og fjósið eins og alþingis hús

Allann daginn Lísa syngur sitt lag
Og svínin taka undir með glæsi brag

Mamman þrífur og pabbinn vinnur
Og afin glansandi gull finnur

Amma og frænka baka böku
Og á afmælum viðbrennda súkkulaðiköku

Frændi hangir og gerir ekki neitt
Og mamman á bænum er svolítið þreytt

Fuglarnir ei syngja bíbíbí
Frekar búa til tívolí

Kötturinn talar
Og hundurinn malar

tækni og tölvur þau ekki þekkja
í svoleiðis láta þau sig ei blekkja

flugvélar þau oft sjá
en þau halda að það sé fuglar og ei betur gá

fötin þeirra eru úr einstöku leðri
og þau bráðna í sólríku veðri

kindurnar með ull eins og candy floss
og allan daginn sega: þú máttugur ert oss!

Nú ljóðið um Undrabæ endar senn
En aftur það verður, því fólkið lifir enn.

Athugið að ég gerði það þegar ég var 9 ára, svo að margt getur verið furðulega orðað í þessu:s