Ákvað að reyna að semja eitt þunglyndisljóð, vegna þess að ég er alltaf að gagnrýna þau hjá ykkur. Athuga hvort að mér tækist nokkuð betur en ykkur. Ég er nú ekki viss um það, sérstaklega þar sem ég á þessar tilfinningar ekki á takteinum, en what the heck….
Faðir
Látlaust rennur
lífið framhjá glugganum þínum
lekur dagur inn í nótt
fyrir utan
frelsinu fegin
fagna laufblöð og dansa
hring eftir
hring, þau þyrlast upp
hærra og hærra
og skýin
sem þjóta frá degi til dags
skilja þig einan eftir
hvert fóru
fuglarnir sem sungu í vor
fyrir þig söngva um ást
og þú hugsar
lítur auðmjúkur
á hendur þínar
gæti ég verið laufblað?
Strýkur í gegnum
svargrátt hárið
eða ský?
Stendur svo upp
óstyrkum fótum
kannski fugl?
Dregur svo fyrir gluggann