Í fölri
frostsólinni
og yfir öllu liggur grá snjóföl
sveipar dulúð yfir fjöllin
það er stilla
þau standa hér öll
stara auðmýkingu þína á
en þú berð höfuðið hátt
horfir stíft í hvert andlit
klæðir þig rólega í
það svíður, -það svíður í bakið
þú snýrð þér undan
það má enginn sjá sársaukann
hún,-þú gerðir þetta fyrir hana
en hvar er hún?
hún stendur og hlær
hátt að þér, með hinum
þú heldur að þú sjáir
þar skilning, frið og hlýju
hún snýr sér að honum
heldur hönd sinni í hans
það svíður, -það svíður
og þau standa hér öll
stara auðmýkingu þína á