Lífið smígur svo þegandi endalaust hljótt
læðist í skugga nætur framhjá þér
hvíslar í eyra þér fagurtóna hljótt
leggst til hvílu dauðlegur manna her

grafnir eru þeir dauðu í helga mold
loforð til allra lifandi er þessi svefn
þó sjást enn syfjaðar ungar sálir
velja að fara fyrr við í háttinn
í von um að vakna við fagran fuglasöng
“True words are never spoken”