andvari augna þinna orðinn að
trekk

vorið í hjartanu ber með sér
slyddu á stígvélunum

nokia eins og klisjurnar hætt að virka

sit á engum stól hnéskeljarnar á hjörum
blakta í norðaustaninum
sem blæs sífellt rykinu upp úr holunni sem ég er umkringdur af í svipinn

bíð eftir að hún fyllist
dæsi ég ofaní hana fæ ösku ryk gúmmolaði (hitteðfyrra)
-k-