Ég geng um göturnar og hugsa með sektarkennd um það sem ég hef gert,
ég geng um myrksins götur hugans og græt yfir þá löngum sem í mér býr,
hún kvelur og sækir í mig,
ég hugsa um fríðu andlitin sem ég hef kvalið´,
gráturin sem ég olli var yfirþyrmandi og ég naut þess,
að kvelja þær var mitt yndi á meðan þráin var öll,
þær báðu mig og bændu að hætta,
en ég hlustaði á þær og löngunin varð sterkari,
nú eru þær ekki lengur til vegna mín,
þess vegna geng ég um myrksins götur hugans og iðrast þess að vera til,
ég vil ekki meira og get ekki meira,
en löngunin vaknar og hvernig sem ég reyni tekst mér ekki að berjast og undir morgni er önnur horfin,
ég græt og iðrast og geng út úr heimili mínu því ég get ekki meira,
ég geng í burtu og vil ekki sjást neitt meir,
innan stundar ligg ég á götu myrkursins og úr mér blæðir,
ég loka augunum í uppgjöf og hugsa að nú er ég sloppinn………