Ég veit ekki hvað ég get gert, ef þú ferð.
Sorgin er að yfirbuga mig,
ég græt söltum tárum,
þau bíta eins og sverð.

Hvað sem ég geri, já, og hvert sem ég fer
ég gat alltaf, já alltaf,
treyst þig á,
en nú ert ei lengur hér.

Þú yfirgafst mig eins og hvað annað,
þó ég græti, tárin féllu,
þú áttir ekki að fara,
það var bannað.

Ég mun aldrei gleyma, hvernig þú varst
né sorginni sem þú gafst mér
þegar þú fórst,
þú í sárin djúpt skarst.

Ég gefst bráðum upp, get ekki fleira,
segi nei, við tilboðum
frá öðrum strákum,
ég vil ekki meira.

Tek mitt litla líf,
hverjum er ekki sama,
ég skar það burt,
með hníf.