Ég horfi til himins heilluð af orðum þínum
hugsa, hvert er hlutskipti konu sem mín.
Þú lékst þér að því að vinna líf mitt með línum
það voru orðin svo fá sem gáfu mér breytta sýn.

Ég vil fá að treysta en traustið er smátt
tilfinningin segir mér að vera vaðbergi á.
Þegjandalegur þú starir, segir svo ósköp fátt
svo þegar ég vil tala um þetta, það ekki má.

Hvert liggur leiðin ég spyr þig nú vinur ?
langar þig til að halda neistann okkar í ?
Margt getur breyst eins og guðanna hvinur
gleðin sem umlykur hjörtun verða sem ný.