Rauðgullin birtan frá jarðarmóður
geislar mjúkt af fjörgömlu fjallsberginu
á sofandi borgina
sem hleypir ófleygum málmfákum með lýsandi augu
gegnum hjarta sitt og huga.
Hægt þokast skýin frá aðalsviði himnanna
eins og þau skammist sín
fyrir að flækjast í sviðsljósinu,
þegar aðalstjarnan í sýningu dagsins
dansar hægt en örugglega loftballett sinn
yfir deyjandi haustlaufunum
og stígur stígurlega af sviðinu
um leið og birta þverr.
—–