Og himininn
var eins og slæða

sem dreginn var
yfir ljós.

og stjörnurnar.

Glitrandi stjörnurnar

löngu liðin göt
sem lýstu í gegn.

Þær stóðu þarna
eins og ljósstafir
um miðja nótt.

Eins og slitinn perlufesti
Yfir spegilsléttu vatni.

Eins og að einhver,
skrifaði leyndarmál
á næturhimininn

sem við
á jörðinni
fáum aldrei að vita.

Og undir glitrandi næturhimninum
stóð ég

og mér fannst þær hvísla til mín:

Þó þið vitið mismikið,
þá eruð þið öll jafn heimsk.