Ég samdi þetta fyrir einu og hálfu ári um strák sem að ég var svoldið hrifinn af.

-Nafnlaust-

Það er ótrúlega erfitt
að sjá og vita
það verður aldrei neitt meira en vináttta.
Í hvert sinn er þú nefnir hana,
í hvert sinn ég sé hana í örmum þínum…
Ef ég bara gæti sagt þér
hvað ég elskaði þig heitt.

Þegar ég heyri þig hlæja, sé þig brosa
allt er fullkomið
áhyggjur hverfa
Er þetta ást?

Þegar þú spyrð
get ég ekki annað gert en að ljúga,
gert það sama og hef áður gert.
Allt geri ég til að vera með þér.
Allt sem ég hef misst,
öllu sem ég hef tapað
fórnaði ég fyrir þig.
Þegar ég sé þig halda henni þétt að þér er eitthvað.
Eitthvað sem skilur
að ég og þú munum aldrei verða.

Þú ert sá eini
sá eini sem skilur
sá eini sem fær mig til að brosa í gegnum tárin.
Þú ert sá eini sem ég vil
og sá eini sem ég mun aldrei fá.


Endilega kommentið (Þetta er samt ekkert sérstakt ljóð held ég… allavega ekki miðað við þau sem að hún frænka mín semur)