Mig verkjar í hjartað eins og ég sé brotlent flugvél,
leiðin mín lá til paradísar, en ég hrapaði á leiðini.
Tárin mín streima eins og stórt fljót niður kinnar mínar.
Og enginn getur stoppað það.
Andardráttur minn verður hraðari og gleði mín hverfur.
Andlit mitt aðeins getur lýst sorg minni.

Kanski einn dag verður gert við flugvelina,
fljótin þorna upp,
andardráttur minn hægist
og gleðin kemur aftur.
Og andlit mitt lýsir upp hamingjuna í hjarta mér.


— Þetta var bara eithvað sem ég samdi á tvem minutum í reiðis kasti——