Á nóttunni lýsir hrævareldurinn
myrka sálu mína
og augu mín tárvotu
glóa á ný

Blástirndur er himininn
er ég geng um engi
fullt af tregafullum háðsorðum
um mína æru og trú

Náttfallið í hári mínu
verður þakið frostrósum
snjóhíman hylur mig
meðan ég berst við blindu snjósins

Á augnarbliki skýrist vitundin
kuldinn er horfinn
en hræðslan brennur eins og
eldur í brjósti mínu

Skyndilega blæs náttvakinn vindur
á hræðslueldinn
og doðinn heltekur mig

ég er ekki lengur hér.