Fyrir mér er lífið alltof flókin þraut
ég vil herma eftir Hudini, að
láta mig hverfa á braut.
Skurðar á höndum, ég leggst í bað.
Aðkoman er ógeð, vökvinn er rauður.
Ég heyri vini kalla, en hætti að sjá,
Blettur á fjölskylduna, svartur sauður
Langbest geymdur liggjandi dauður.
til að lifa, viljann hefði þurft
Hjartað hafði hamast en það er hætt að slá
Ljósið er slokknað, lífið horfið burt,
Lífið var eintóm leiðindi en það er liðið hjá
Í mínu hjarta er engin eftirsjá.