Ég sat í strætó ásamt öðru fólki.
Það hló og var hamingjusamt,
ásamt vinum og vandamönnum.
Ég gekk út úr strætó.
Framhjá mér gekk fleira fólk.
Allt var það brosandi og hlæjandi.
Því leið vel og lifði lífinu.
Ég kom heim til mömmu og pabba.
Þau öskruðu og lömdu mig.
Sögðust hata mig og vilja ekki sjá mig aftur.
Ég sat því úti í kuldanum,
með tannburstann minn í hendinni,
bíð eftir því að einhver gefi mér tannkrem.