þú
varst alltaf svo blíður,
góður og yndislegur,
fylltir hug minn af gleði,
fékkst hjarta mitt til að slá,
hleyptir von inn í líf mitt,
gafst mér allt það sem nokkur getur þráð.

en nú, ertu farinn
farinn mér frá,
langt, langt í burtu,
þar sem ég aldrei mun ná.
Þú skildir mig eftir,
aleina hér,með tár í kverkum,
og sára sál.

þótt þú hafir mig svikið,
fyrir annan kvennmann,
hafir að mér logið,
og mig lamið og barið,
þá verður þú ætíð elskan mín,
maðurinn sem gaf mér allt sem ég á,
því mun ég alltaf…
taka þér aftur….